GREEK PLAY PROJECT NEW YORK 3 ON LINE 

25-27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021 

www.greek-theatre.gr

www.egtny.com/greek-play-project-ny

 

Με την υποστήριξη του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος

Υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου στη Νέα Υόρκη, 

του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» του Πανεπιστημίου New York 

και της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου

 

                                     

 

Το Greek Play Project NY  είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που από το 2018 εργάζεται συστηματικά για την προώθηση του ελληνικού θεάτρου στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη γνωριμία της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας με το αμερικάνικο κοινό. 

Τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση που ίσχυε σε ολόκληρο τον κόσμο λόγω των πρωτοφανών συνθηκών δεν επέτρεψε την πραγματοποίησή του στη Νέα Υόρκη όμως το Νο3 έρχεται τις επόμενες μέρες με ένα ευρύ πρόγραμμα.  

Το τριήμερο 25 με 27 Ιουνίου θα παρουσιαστεί ζωντανά στη Νέα Υόρκη το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη Εν Χορώ σε σκηνοθεσία της Ιωάννας Κατσαρού  από το Eclipses Theater Group που είχε παρουσιαστεί με τη μορφή αναλογίου το 2018. Τα έργα τριών νέων ελληνίδων δραματουργών – της  Δελίνας Βασιλειάδη, της Δέσποινας Καλαϊτζίδου και της Νίνας Ράπη –  ερμηνεύονται σε αναλόγια στα αγγλικά. Διαθέσιμες θα είναι βιντεοσκοπημένες παραστάσεις ελληνικών έργων με αγγλικούς υπότιτλους: Ο ουρανός κατακόκκινος της Λούλας Αναγνωστάκη, Για την Ελένη του Μάνου Καρατζογιάννη, Τα ημερολόγια ενός σκύλου της Violet Louise, Antigone 2 της Τατού Δέδε, Ηχώ και Νάρκισσος η ψηφιακή όπερα των Medea Electronique. H ταινία μικρού μήκους τους Γιάννη Παναγόπουλου Εξόριστοι αστερισμοί. Αλλά και η ψηφιακή παράσταση Medea Redux σε κείμενο και σκηνοθεσία της διευθύντριας του PIMA (Brooklyn College) Helen Richardson από τους Walk on air. Σύντομες ομιλίες για τη νεοελληνική δραματουργία από την Ιωάννα Βαλσαμίδου, την Τζωρτζίνα Κακουδάκη, τον Μενέλαο Καραντζά, τον Δημήτρη Μπαμπίλη, τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο, τον Σάββα Πατσαλίδη,  την Αγγελική Πούλου και την Ειρήνη Μουντράκη. 

Το Greek Play Project New York γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη να φέρουμε το  αμερικάνικο κοινό σε επαφή με το σύγχρονο Ελληνικό έργο και τους ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία με στόχο τη δημιουργία μιας ουσιαστικής γέφυρας πολιτισμού μεταξύ των δύο χωρών. Είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Eclipses Group Theater New York, της καλλιτεχνικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας που δραστηριοποιείται από το 2011 στη Νέα Υόρκη και λειτουργεί ως καλλιτεχνική γέφυρα μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ, σε καλλιτεχνική συνεργασία με το The Greek Play Project (www.greek-theatre.gr) της δίγλωσσης διαδικτυακής πλατφόρμας για τη μελέτη, ενίσχυση και προώθηση του σύγχρονου ελληνικού έργου και των δημιουργών του που δημιούργησε η Δρ. Ειρήνη Μουντράκη, υπεύθυνη  Δραματολογίου και Διεθνών Σχέσεων του Εθνικού Θεάτρου. 

Η πρώτη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2018 με την παρουσίαση  σε προωθημένες σκηνικές αναγνώσεις των έργων Εν Χορώ του Δημήτρη Δημητριάδη, Ανδρομάχη του Άκη Δήμου, Τυφλό Σημείο του Γιάννη Μαυριτσάκη και Φύκι στον βυθό της Πένυς Φυλακτάκη.Το Νο2 έγινε στις 4 και 5 Μαΐου 2019 με τρία έργα: Η Απειλή της Άρτεμης Μουστακλίδου, Lebensraum του Θανάση Τριαρίδη και Τα μωρά τα φέρνει ο Πελαργός των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου. Και τις δύο διοργανώσεις φιλοξένησε το New York University στο Μανχάταν όπου και πραγματοποιήθηκαν ομιλίες για τη νεοελληνική δραματουργία από την Ειρήνη Μουντράκη. 

Το πρόγραμμα πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος. Τελεί υπό την αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου στη Νέα Υόρκη, του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» του Πανεπιστημίου New York και της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών.

 

Ομάδα οργάνωσης-επιμέλειας: Ειρήνη Μουντράκη – Μαρία Καρανάνου – Αγγελική Πούλου (GPP), Ιωάννα Κατσαρού – Δημήτρης Μπονάρος – Αλεξάνδρα Σκένδρου (Eclipses) 

 

 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

 

Εν Χορώ 

του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Ιωάννας Κατσαρού

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση:  Kamala Sankaram.

 

Διανομή: Demetri Bonaros, Erin Despanie, Anthoula Katsimatides, Mercedes Long, Alkis Sarantinos, Gabrielle Scott, Alexandra Skendrou, Chrysi Sylaidi, Lazaros Theodorakopoulos

Μουσικοί: accordion/ Mary Knapp, percussion/ Thodoris Tsinias.

Μετάφραση: Theodora Loukas
Σκηνικά-Κοστούμια: Marina Gkoumla
Music directors: Demetri Bonaros & Alexandra Skendrou
Executive producers: Demetri Bonaros, Ioanna Katsarou
Stage manager: Vasiliki Ioannou
Graphic Designer: Polyvios Serdaris
Social Media: Alexandra Skendrou

    

 

Ένας Χορός ανώνυμων πολιτών μαζεύεται έξω από το παλάτι. Τους έχουν καλέσει αλλά δεν ξέρουν τον λόγο αυτής της πρόσκλησης. Η ώρα περνάει και κανείς μέσα από το παλάτι δεν εμφανίζεται για να τους ενημερώσει. Βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Είναι κανείς μέσα στο παλάτι;  Πού πήγαν οι ηγέτες της πόλης; Πού είναι οι θεοί; Γιατί δεν απαντά κανείς στις εκκλήσεις τους; Ποιός θα ηγηθεί από εδώ και πέρα; Μήπως ο ίδιος ο χορός;

Το έργο μεταμορφώνει τη σκηνή μια αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στο πολιτικό τοπίο της εποχής μας. Τα μέλη του χορού σταδιακά αποκτούν ταυτότητα, αποφασίζουν και δρουν. Αποκτούν δική τους φωνή και πρόσωπο, συγκρούονται, διαφωνούν και αποφασίζουν να δράσουν. Σε αυτή τη διαδικασία αλλαγής και συνειδητοποίησης του Χορού-πολίτη, το θέατρο παίζει ξανά θεμελιώδη ρόλο.

 

Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους  σύγχρονους έλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Το θέατρο Odeon στο Παρίσι και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχουν οργανώσει αφιερώματα στο έργο του. Είναι βραβευμένος με το Κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας (2003) και τα έργα του έχουν παιχτεί σε πολλά σημαντικά θέατρα  και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως το Φεστιβάλ  Αβινιόν και το Φεστιβάλ Αθηνών.

 

 

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ 

 

Ελένη ή Σούλα της Δέσποινας Καλαϊτζίδου σε ερμηνεία της  Amanda Baxter.

 

Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά

καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία

και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά

κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία

και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά. 

Μέσα από τους στοίχους αυτούς γεννήθηκε η Σούλα που ήταν κομμώτρια απ’ τον Κοκκινοπλό, το ψηλό βλαχοχώρι στον Όλυμπο. Ένα alter ego της Ωραίας Ελένης, μια φαντασίωση, ή μια γυναίκα που έζησε μια αλλιώτικη ζωή. Δεν ξέρω αν έχει σημασία. Οι δυο γυναίκες αυτές, σε παράλληλους βίους, δείχνουν όχι μόνο τα πρόσωπά τους, αλλά και τα πρόσωπα της ίδιας της Ελλάδας.

Το έργο βραβεύτηκε στον Πρώτο Διαγωνισμό Θεατρικού Έργου πιο διοργάνωσε το Greek Play Project με θέμα Γράψε τον Μύθο σου, το 2015. 

 

Η Δέσποινα Καλαϊτζίδου είναι βραβευμένη θεατρική συγγραφέας, σκηνοθέτης, και καθηγήτρια.Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τις θεραπευτικές πτυχές του θεάτρου και της δημιουργικής γραφής.

 

∞

 

SPLINTERS της Νίνας Ράπη. 

Σκηνοθεσία: Adam Martin

Παραγωγή: by Team

Διανομή: Ella Rivers, Chrysi Sylaidi, Hebert Benjamin, Damien Boykin. 

 

Splinters είναι:
Οι ακίδες που τρυπούν το δέρμα.
Οι μικρές λεπτομέρειες στην επικοινωνία, που ξεσκεπάζουν τα χάσματα.
Ό,τι σημαίνει “έλξη / επαφή / έρωτας / αγάπη” όταν ξύσεις την επιφάνεια.
Επτά στιγμιότυπα εικονογραφούν σχέσεις μεταξύ φίλων, φύλων και φυλών ανθρώπων. Μια ιστορία που δεν λέγεται με λόγια.
Συμβαίνει, εξελίσσεται υπόγεια, ωριμάζει και ξεσπά. 

Ανάμεσα στις λέξεις, πίσω από τα πρόσωπα, κάτω από τους ρόλους.
Μια γραφή που κατανοεί βαθιά και ανατρέπει τους ορισμούς του λεξικού των ηρώων της. Αφήνει τον λόγο στην ηδονή και επιτρέπει την οδύνη.
Επτά μονόπρακτα που συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο έργο.
Ένα ταξίδι από την ορμή προς την ωριμότητα.
Από την κοινωνική σύμβαση προς την ελευθερία της συνείδησης.

 

Τα θεατρικά της Νίνας Ράπη συμπεριλαμβάνουν τα: Angelstate (εκδόθηκε στα Αγγλικά, Ελληνικά, Σλοβάκικα και Ιταλικά), Splinters (ανέβηκε στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης), Α/βεβαιότητες,  Άγριες Νότες, Kiss the Shadow, Reasons to Hide, Edgewise/Ακροβασία, το λιμπρέτο Raven Revisited. Τα έργα της έχουν ανεβεί ή παρουσιαστεί σαν θεατρικά αναλόγια στην Αθήνα (π.χ. Στέγη Ιδρύματος Ωνάση & Θέατρο Βογιατζή, Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Τέχνης, Εθνικό Θέατρο) και στο Λονδίνο (π.χ. Southbank Centre, Riverside studios, Soho Theatre Studio). Δοκίμια της για την αισθητική και τη σεξουαλικότητα και δοκίμια πανεπιστημιακών για τα έργα της εκδόθηκαν από Oberon, Routledge, Cambridge University Press κ.α. Έχει διδάξει Θεατρική Γραφή στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και Greenwich. 

 

∞

 

 

Το Πέρασμα  της Δελίνας Βασιλειάδη

Σκηνοθεσία:  Miriam Mikiel Grill

Διανομή: John D. Haggerty, Manoli Ioannidis.

 

Το Πέρασμα είναι μια υπαρξιακή φάρσα. Η δράση λαμβάνει χώρα σε ένα ακατάστατο βρόμικο διαμέρισμα, γεμάτο βαλίτσες, κουτιά και πεταμένα αντικείμενα, όπου ο Πέτρος πυρετωδώς μαζεύει και πακετάρει προκειμένου να μετακομίσει και να πάει κάπου, κατά τα δικά του λεγόμενα, πολύ καλύτερα. Μαζί του βρίσκεται ο φίλος του, Λάζαρος, ο οποίος, όμως, δεν δείχνει καμία απολύτως διάθεση να βοηθήσει. Και ο χρόνος τρέχει, καθώς σύντομα η μεταφορική θα έρθει και ακόμα πολλά είναι να γίνουν…

Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πορεία προς την αυτογνωσία, τη μετακίνηση από μια κατάσταση σε μια άλλη. Καθώς ο χρόνος αμείλικτος περνά και ολοένα και λιγοστεύει το Πέρασμα είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να μεταβεί από την πληγή στην ίαση, από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, από την ανωριμότητα στην ωριμότητα, κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν κάποιος το επιθυμεί πραγματικά και είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα. 

Η Δελίνα Βασιλειάδη είναι Ελληνίδα ζωγράφος, συγγραφέας παιδικών παραμυθιών και θεατρική συγγραφέας. 

Σπούδασε Χρηματοοικονομική και Λογιστική, Υποκριτική και Σκηνοθεσία Θεάτρου και Κινηματογράφου.

Έξι παιδικά παραμύθια και τέσσερα θεατρικά της έργα έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα, ενώ σύντομα τρία θεατρικά της έργα θα κυκλοφορήσουν στα αγγλικά από μια βρετανική εκδοτική εταιρεία. 

Η Δελίνα έχει εκθέσει πολλές φορές τη δουλειά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γράφει εδώ και χρόνια άρθρα για το θέατρο και θεατρικές κριτικές σε πολιτιστικά περιοδικά κι έχει κερδίσει πολλά λογοτεχνικά βραβεία. Παραμύθια της, ιστορίες και θεατρικά έργα έχουν παρουσιαστεί στο ραδιόφωνο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

www.delinavasiliadi.gr

 

 

A Digital Performance Ensemble 

 

 

Το Walk on Air παρουσιάζει μια πρώτη ματιά στο έργο Medea Redux, μια συνομιλία με τη Μήδεια του Ευριπίδη – που διερευνά το πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό πλαίσιο της απόφασης της Μήδειας να καταστρέψει τον Οίκο του Ιάσονα. Σε κείμενο και σκηνοθεσία της Helen E. Richardson, μια πρώτη εκδοχή του έργου είχε παρουσιαστεί στο Oregon Shakespeare Festival.  Σε απάντηση στην παγκόσμια πανδημία Covid-19, η Medea Redux μετατράπηκε σε μια παραγωγή ψηφιακής μουσικής / θεατρικού βίντεο από το  Walk on Air, ενός συνόλου που επικεντρώνεται στη σύγκλιση ψηφιακών και ζωντανών παραστάσεων. Το Walk on Air και οι ερμηνευτές του Medea Redux συνεργάζονται με το Brooklyn College και το Performance and Interactive Media Arts MFA. Το πρότζεκτ υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση του Brooklyn College’s Bernard H. Stern Professorship in Humor.

 

Walk on Air: Deborah Latz, jazz vocalist, composer, actor and teacher, www.deborahlatz.com, NYC. 

Andy Mason, composer, musician, audio engineer, actor and singer, www.a-mason.org, SC. 

Inkyoung Bae, video art, interactive performance, and illustration artist, www.ikbae.com, Seoul and NYC. 

Adrian D. Cameron, theatre, performance, and media artist, www.adriandcameron.com/about, NYC. 

Helen E. Richardson, theatre director, playwright, visual artist, and former director of the Performance and Interactive Media Arts, Brooklyn College, www.pima-brooklyncollege.info /team-3/helen-e.-richardson, (NYC). 

Performers: Leda Maniatakou as Mariika-Medea, Leda Maniatakou | Spotify, (Greece). 

Deborah Latz as the Nurse Betty, and vocalist. 

Andy Mason as the Servant Vlad, and vocalist. 

Zach Rothman-Hicks as the Tutor Alexander as Creon, and vocalist. www.zachrothmanhicks.com, (NYC). 

Kilusan Bautista as J. Every, radio host, www.kilusan1898.com, (NYC). 

Andrea Sabariego as Pythia A’Delphi, psychic, https://www.andreasabariego.wixsite.com/pimamax/pima-7322, (Spain). 

Φωνές: Garance Bonno-Dugor (Γαλλία), Réka Csaba (Ουγγαρία), Mia Gao (Μοντρεάλ/Κίνα), Andrea Sabariego (Ισπανία), Priya Sathiyam (Ινδία), Jeanine Shama (Νέα Υόρκη), and Eleni Papachristopoulos (Ελλάδα)

 

 

ON LINE ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

 

Ο ουρανός κατακόκκινος 

Της Λούλας Αναγνωστάκη 

Ερμηνεία: Νένα Μεντή

 

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνογράφος: Γιάννης Αρβανίτης

Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτογράφος: Πάνος Γιαννακόπουλος

Μακιγιάζ: Make Up Lab by Yiannis Marketakis

Βοηθός Σκηνογράφου: Ζώης Οικονόμου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

Γραφίστας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς

Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Κουκάς

Παραγωγή: People Entertainment Group Α.Ε. (www.people.gr)

Η Σοφία Αποστόλου, γόνος μιας αστικής οικογένειας, καθηγήτρια γαλλικής στο Δημόσιο με ανώτερες σπουδές στη Φιλολογία, κάτοχος επίσης της αγγλικής και της ρωσικής, χήρα ενός ωραίου κομουνιστή, απολυθείσα λόγω αλκοολισμού, ζει πια απέναντι από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου είναι φυλακισμένος, ο άσχημος και λίγο πιο «αργός» γιος της. Ένας μονόλογος, σκέψεις δυνατές, μιας δυναμικής γυναίκας για τη ζωή, τις ελπίδες, τα όνειρα που διαψεύστηκαν μαζί με τις αξίες και τις ιδεολογίες και που είδε το παιδί της να μπλέκεται – και μαζί με αυτό και η ίδια- σε περίεργες «μπίζνες» με εμπόριο κοριτσιών από χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης, που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Το Φεβρουάριο του 1967 ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το έργο της Η συναναστροφή. Ακολούθησαν: Αντόνιο ή το Μήνυμα (1972), Η νίκη (1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο Διαμάντια και μπλουζ σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995 ανέβηκε το Ταξίδι μακριά από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο Ο ουρανός κατακόκκινος από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο Σ’ εσάς που με ακούτε από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Τα έργα της Λούλας Αναγνωστάκη έχουν επίσης παρουσιαστεί από Αθηναϊκούς θιάσους και Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, καθώς και στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο, Ισπανία, ΗΠΑ).

∞

 

Για την Ελένη 

Του Μάνου Καρατζογιάννη 

 

Κείμενο/Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

Σκηνικό: Γιάννης Αρβανίτης

Κουστούμια: Βασιλική Σύρμα

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Πούλιος

Μουσική σύνθεση τραγουδιού: Άρης Βλάχος

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Φωτογραφίες: Κarol Jarek

Παραγωγή: Αrt Station

 

Ερμηνεύουν: Μαρία Κίτσου (στο ρόλο της Ελένης) και Μάριος Μακρόπουλος (στο ρόλο του βωβού εκτελεστή της).

 

Έχουν ειπωθεί πολλά, όλα στα σκοτεινά, εκεί όπου «προχωρούσαν και οι ήρωες», που έσωσε η Παπαδάκη από το εκτελεστικό απόσπασμα λίγο πριν εκτελεστεί και η ίδια.

Ένα όμως είναι το σίγουρο: η Παπαδάκη δεν ήταν ο μέσος όρος.

Θεατρίνα, ανύπαντρη, με αμφιλεγόμενη προσωπική ζωή, καπνίστρια, οδηγός αυτοκινήτου, μεγαλοαστή, ιδιαιτέρως καλλιεργημένη μα πάνω από όλα μια σκηνική ιδιοφυΐα, όπως οι ίδιοι οι κριτικοί του θεάτρου μαρτυρούν. 

Η προσωπική της ετερότητα συναντά τη δημόσια εμφύλια περίοδο της χώρας και κάπου εκεί γράφεται ίσως η πιο μελανή ιστορία του θεάτρου μας. 

Ο Μάνος Καρατζογιάννης είναι αριστούχος της Σχολής του Γ. Αρμένη. Έχει εργαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών, σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., στο Εθνικό και ελεύθερο θέατρο. Από το 2015 σκηνοθετεί για το Εθνικό, το Φεστιβάλ Αθηνών, το Τέχνης, το Δημοτικό Πειραιά, το ΙΜΚ, το Βασιλάκου, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας κ.α. Υπήρξε δραματουργός στην έκθεση για τη Λ. Αναγνωστάκη, Δωμάτια Μνήμης, στο πλαίσιο της διατριβής του (HULL UNIVERSITY). Έχει γράψει: «Στην Πόλη της Λ. Αναγνωστάκη», «Για την Ελένη», «Μάρτυρες των Αθηνών».

Έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία Μελίνα Στοπ Καρέ.

Εργάστηκε στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο και έχει λάβει διακρίσεις ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Διδάξει σε σχολές. Διευθύνει το Θέατρο Σταθμός.

 

∞

 

Ηχώ και Νάρκισσος 

Digital Opera

Medea Electronique (Αθήνα, Ελλάδα)

 

Διασκευή & Επιμέλεια: Medea Electronique

Live Coding: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης

Μουσική Διεύθυνση: Μανώλης Μανουσάκης

Δραματουργία: Αγγελική Πούλου

Σενάριο: Παναγιώτης Γουμπούρος

Live Visuals: Βίκυ Μπισμπίκη

Video: Michael Tebinka, Κλεοπάτρα Κοραή

Χορογραφία & Επιμέλεια Κίνησης: Γιάννης Νικολαΐδης 

Κοστούμια: gaffer & fluf (Κατερίνα Βαμβακά)

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Σχεδιασμός Ήχου: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης, Μανώλης Μανουσάκης

Τεχνικοί Διευθυντές: S19st _ Βασίλης Κουντούρης, Tim Ward

Ηχοληψία: S19st _Κώστας Μπόκος

Βοηθός Ηχολήπτη: Κωνσταντίνα Θανοπούλου 

Γραφιστικός Σχεδιασμός: Γιάννης Λώλης

Χορός (κίνηση) σε βίντεο: Ιωάννα-Ηλέκτρα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Μαρία Φουντούλη
Χορός (τραγούδι) σε βίντεο: Ελένη Καρακάση, Μαριέττα Σαρρρή, Ειρήνη Σγουρίδου

 

Ερμηνεία: Κατερίνα Μανιού (υψίφωνος), Μάριος Σαραντίδης (μπασοβαρύτονος)

 

Οργάνωση Παραγωγής: Μανώλης Μανουσάκης

Υπηρεσίες Παραγωγής: Τηλεκίνηση SA

Διεύθυνση Παραγωγής: Ηρώ Ακριβού

Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

 

Από τον μύθο της Ηχούς και του Νάρκισσου, όπου για πρώτη φορά αποτυπώνονται οι έννοιες του video και του audio, στον 21ο αιώνα της ψηφιακής τεχνολογίας. Το live coding, σε ρόλους συνθέτη και λιμπρετίστα, εμπνέεται από τις δύο μυθολογικές φιγούρες και παραδίδει μια όπερα με σύγχρονες προβληματικές. Ο Νάρκισσος της νέας εποχής καθρεφτίζεται σε οθόνες, δεν ερωτεύεται τον εαυτό του, αλλά την εικόνα.

Η Medea Electronique, πιστή στο οπτικοακουστικό της αλφάβητο και στην επιθυμία της για συνεχή μετατόπιση των ορίων και έρευνα στη διατομή τέχνης και τεχνολογίας, μας μεταφέρει από τον μύθο της Ηχούς και του Νάρκισσου, όπου για πρώτη φορά αποτυπώνονται οι έννοιες του video και του audio, στον 21ο αιώνα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ο Νάρκισσος της νέας εποχής καθρεφτίζεται σε οθόνες, στην πόλη-οθόνη όπου και ζει. Ο σύγχρονος Νάρκισσος δεν ερωτεύεται τον εαυτό του, αλλά την εικόνα. Το ναρκισσιστικό Εγώ, σε αντίθεση με το εξατομικευμένο Εγώ του μοντερνισμού, είναι όλο και περισσότερο κενό, άδειο περιεχομένου, ενώ η Ηχώ συνεχίζει το παιχνίδι του ετεροκαθορισμού και του αντανακλαστικού μιμητισμού.

Η ιστορία του Οβίδιου παρουσιάζεται διασκευασμένη, μέσα από την καινοτόμο και πρόσφατα αναπτυσσόμενη πρακτική του live coding, δηλαδή μέσα από τον προγραμματισμό σε πραγματικό χρόνο επί σκηνής. Τα χαρακτηριστικά της όπερας μεταγράφονται στα ψηφιακά τους ισοδύναμα μέσω του live coding και του code poetry: ο κώδικας, που γράφεται σε πραγματικό χρόνο από τον προγραμματιστή στη σκηνή, παράγει τον ήχο της όπερας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το λιμπρέτο που ερμηνεύουν οι δύο λυρικοί τραγουδιστές. 

Ένας μύθος αγάπης, από το τρίτο βιβλίο των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου, για τον Νάρκισσο, που μαγεμένος από την αντανάκλασή του μένει να κοιτάζει εκστασιασμένος το είδωλό του στη λίμνη. Όταν καταλαβαίνει το ανέφικτο της επιθυμίας του, μαρμαρώνει από την απελπισία και μένει εκεί για πάντα· υπέροχο, αιώνιο άγαλμα, δίπλα στο οποίο θα περιπλανιέται η Ηχώ, δίχως σώμα, αιώνια και αυτή. Μια ιστορία για το audio και το video, για την εικόνα και τον ήχο, και τη γεμάτη ένταση σχέση τους. Ο μύθος υπαινίσσεται τη δύναμη που έχει η εικόνα να καλεί στο εσωτερικό της. Ο Νάρκισσος επιχειρεί μια ανέφικτη και τραγική είσοδο στην εικόνα. 

 

Με ένα υφέρπον λογοπαίγνιο στο όνομά της –μεταξύ Μήδειας και Media (από τα νέα μέσα)–, η Medea Electronique ιδρύθηκε το 2006 και απαρτίζεται από δημιουργούς που μοιράζονται τη διάθεση για πρωτοπορία, κινούμενοι στον ευρύτερο χώρο της σύγχρονης τέχνης. Τα μέλη της ομάδας, δραστηριοποιούμενα σε τομείς όπως η μουσική, η κινούμενη εικόνα, η ζωγραφική, τα πολυμέσα, η ρομποτική, οι διαδραστικές τεχνολογίες και η παραγωγή πολυμεσικών εκδηλώσεων, συγχωνεύουν διάφορα πεδία έρευνας και πρακτικής σε μια προσπάθεια ανάπτυξης ενός ιδιαίτερου ύφους. Η δραστηριότητα της Medea Electronique περιλαμβάνει σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις, πειραματικά οπτικοακουστικά δρώμενα και συνθέσεις ηλεκτροακουστικής μουσικής. Παράλληλα, από το 2009 η Medea Electronique διοργανώνει το 10ήμερο καλλιτεχνικό residency Koumaria στη Σελλασία Σπάρτης, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της new media art και της αυτοσχεδιαστικής πρακτικής. Αρκετά από τα μέλη της Medea Electronique συνδυάζουν την καλλιτεχνική δημιουργία με την ακαδημαϊκή έρευνα. 

Δουλειά της ομάδας έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και διοργανώσεις στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στο Βυρσοδεψείο και στο Booze.

Ο ηχητικός περίπατος στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, με τίτλο Soundscapes Landscapes/Rhizome II, παρουσιάζεται αυτό το διάστημα από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

http://medeaelectronique.com

 

∞

 

Το ημερολόγιο ενός σκύλου 

Σκηνοθεσία, μουσική, πρωτότυπο κείμενο, αφήγηση, τραγούδι: Violet Louise

Στο ρόλο της μητέρας: Aγλαϊα Παππά

Φωτογραφία, εικονοληψία, μοντάζ, επεξεργασία και προγραμματισμός πολυμέσων: Bασίλης Koυντούρης(Studio19st)

Hχητικός σχεδιασμός, ηχογραφήσεις, μίξη ήχου, βίντεο, μοντάζ : Violet Louise

Ηχοληψία, Mastering : Kωνσταντίνος Μπώκος ( Studio19st)

Τεχνικός συντονισμός παραγωγής: T.P.T. (The Perfect Team)

Μετάφραση : Άννυ Κούσουλα

Παραγωγή: Eταιρεία Πολιτισμού Βήματα

Violet Louise  © 2020

Στη δραματουργία χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από ποιημάτα του Γιάννη Ρίτσου, Γεωργιου Σουρή, Νίκου Καρούζου, Κωνσταντίνου Καβάφη, Γιώργου Σεφέρη. Το απόσπασμα  για  την Επιχείρηση ΠΑΝΘΗΡΑΣ, είναι από το υλικό του βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντινίδη (Επιχείρηση Πάνθηρας – Oι Γερμανοί εισβάλλουν και πυρπολούν την Πίνδο.)

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού. 

Το Ημερολόγιο ενός σκύλου, είναι μια oπτικοακουστική αφήγηση από τη Violet Louise, για μια γυναίκα που αναζητά στο διαδίκτυο, ίχνη του σκύλου της, που έφυγε από τη ζωή: Εικόνες από μέρη που ταξίδεψαν, βίντεο, μουσική, φωτογραφίες, καθώς και υλικό μέσα από το διαδίκτυο συνθέτουν το ψηφιακό της ημερολόγιο.

Από τους Ολυμπιακούς του 2004 μέχρι και σήμερα, παρακολουθούμε τη διαδρομή αυτής της γυναίκας, σε έναν κόσμο που κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, των υπολογιστών, των αναλογικών και ψηφιακών μουσικών οργάνων, στήνει ένα μηχανισμό που μοιάζει με χρονοκάψουλα και αναβιώνει γεγονότα και προσωπικές ιστορίες που χάραξαν το δρόμο της προς την ενηλικίωση.

Σ᾽ένα κόσμο που αλλάζει δραματικά, η καθημερινότητα φαντάζει λιγότερο επώδυνη, μέσα από τo δεσμό ανθρώπου και ζώου.Το ημερολόγιο ενός σκύλου, ειναι το ημερολόγιο ενός ανθρώπου που επαναδιαπραγματεύεται τις απώλειες του.

  

Η Violet Louise (Louiza Kostoula), είναι σκηνοθέτης, performer, μουσικός, συγγραφέας και καλλιτέχνης οπτικοακουστικών μέσων που ερευνά το πεδίο της σύγχρονης πολυμεσικής αφήγησης. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών, σπούδασε κλασσικό πιάνο και αρμονία στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών ενώ παράλληλα πήρε το δίπλωμά στις παραστατικές τέχνες από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού. Εργάστηκε ως ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο της Eλλάδας, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στο Φεστιβάλ Αθηνὠν κλπ.

Από το  2012 η Violet Louise, ξεκίνησε να πειραματίζεται στην αφήγηση με τη χρήση πολυμέσων, συνθέτοντας όλα δημιουργικά μέρη των έργων της ( μουσική, οπτικά, βίντεο, σκηνογραφία). Κάποια από τα έργα της έχουν παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών, Φεστιβάλ Vie, Φεστιβάλ Delle Colline Torinesi, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας για την Τελετή της Αφής της Φλόγας, στους Δελφούς, στο Αρχαίο Θέατρο της Νικόπολης, στο ίδρυμα Μ.Κακογιάννης κλπ. Γράφει μουσική για ταινίες και για θέατρο και διάφορα δρώμενα.

 

 

∞

 

anti gone2

 

Ιδέα/Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Τατού Δέδε

Δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου

Ερμηνεία: Ροδιά Βόμβολου (ηθοποιός), Αλεξάνδρα Ρογκόφσκα (χορεύτρια)

Σκηνογραφία: Melanie Thewlis

Κατασκευή σκηνικού: Θωμάς Μαριάς

Κοστούμια: Αθηνά Κυριακάκου

Πρωτότυπη μουσική/ σύνθεση: Μηνάς Εμμανουήλ

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου

Video art and interactive programming: Melanie Thewlis

Παραγωγή: ΤΑΤΟUmdt/ www.tatou-mdt.com

 

Η performance «Anti gone» εξερευνά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Ελληνίδα γυναίκα, στα πλαίσια του αγώνα της να μείνει στην πατρίδα της σε μια περίοδο βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Ο αγώνας της να μείνει και το σθένος που χρειάζεται για να υποστηρίξει την επιλογή της, αντανακλά τον αγώνα και την αντοχή που επέδειξε η τραγική ηρωίδα Αντιγόνη. Το ταξίδι και των δύο είναι ένα ταξίδι προσωπικής ανακάλυψης. Εμπεριέχει μια εσωτερική αναζήτηση, τον ερχομό της ηλικίας:  που απαιτεί να ελευθερώσει τον εαυτό της από εμπόδια που μπήκαν από το «φύλο» της, με σκοπό να ανακαλύψει την αληθινή της ταυτότητα. Είναι ένα ταξίδι από το παρόν στο παρελθόν, σε έναν λογικό χώρο όπου η Αντιγόνη στέκεται ακίνητη. Έτσι απαρνιέται τον Οίκο της και την Πόλη της  και στέκεται στο φώς, μία ακτινοβόλα, αιώνια παρουσία που καμία εξουσία στη γη δεν μπορεί να ταρακουνήσει. Δεν φεύγει ποτέ. She is never gone.

Σημείωμα Τατού Δέδε: Γιατί μένουμε σε αυτή την χώρα; Τι μας κρατάει εδώ; Τι μας κινεί; Έχουμε τίποτα άλλο να δώσουμε; Ποια είναι η ταυτότητά μας; Ποια είναι η αρχή μας; Ποια είναι η ελληνίδα γυναίκα και ποια πλευρά της προβάλει προς τα έξω; Μήπως έχουμε ξεχάσει;  

Η  Τατού Δέδε είναι Πιανίστα, Χορεύτρια και Ηθοποιός. Σπούδασε Πιάνο στο Εθνικό Ωδείο και στο Ωδείο Μουσικός Σύνδεσμος Αθηνών από όπου πήρε και το Δίπλωμά της με Άριστα Παμψηφεί και Πρώτο Βραβείο. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην Ειδίκευση Πιάνου. Είναι απόφοιτος της Επαγγελματικής Σχολής Χορού Ραλλού Μάνου καθώς και της Δραματικής Σχολής Αθηναϊκή Σκηνή. Έχει παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια στο Πιάνο, στον Χορό αλλά και στο Θέατρο. Είναι ενεργό μέλος του IETM, του multimedia art festival SCHMIEDE καθώς και της Greek MENSA. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός, μουσικός και χορεύτρια. Η παράσταση Η επιστροφή της Ιφιγένειας παρουσιάστηκε στο United Solo Theater Festival της Νέας Υόρκης τον Νοέμβρη του 2014. 

Είναι εμπνευστής, δημιουργός και σκηνοθέτης της παράστασης «anti gone» που παρουσιάστηκε αρχικά στο φεστιβάλ SCHMIEDE στην Αυστρία (2014), στην Ανοιχτή Πλατφόρμα για νέους δημιουργούς, στην σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου (2015) και στην τελική της μορφή, στο Θέατρο Αμαλία, στην Θεσσαλονίκη, τον Φεβρουάριο του 2017, καθώς και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τον Δεκέμβριο του 2017, υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ για Νέους Δημιουργούς του Υπουργείου Πολιτισμού, του Μεγάρου Μουσικής και του ΔΘΠ. Έκτοτε εργάζεται ως σκηνοθέτης θεάτρου και παραγωγός. Με την εταιρεία της ΤΑΤΟΥ ΑΜΚΕ έχει ανεβάσει τις παραστάσεις EN (SE RES)SEMBLE (2019) και Αν Αργήσω…κοιμήσου του Άκη Δήμου (2020). 

www.tatou-mdt.com

 

FILM 

 

ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ ΕΞΟΡΙΣΜΟΙ

 

Ένα τηλεφώνημα: “Καλημέρα, τι κάνεις;” Μια μικρού μήκους ταινία, για την επικοινωνία με τους πωλητές της Σχεδίας και την αναζήτηση ενός νέου χώρου συνάντησης και συντροφιάς.

Οταν γίνεται συγχώνευση γαλαξιών, κοσμικά φαινόμενα αναγκάζουν άστρα, πλανήτες και μαύρες τρύπες να μετοικήσουν σε άλλες περιοχές. Πέρα από το γαλαξία τους. ‘Ετσι ορισμένα άστρα εξορίζονται.

Από το Σάββατο 7 Νοεμβρίου του 2020, λόγω του δεύτερου lockdown που επιβλήθηκε, οι άνθρωποι του περιοδικού δρόμου «Σχεδία» αποσύρθηκαν από τους δρόμους και βρέθηκαν αποκομμένοι.

Για κάποιους, μια τέτοια συνθήκη είναι «αυτοαπομόνωση».

Για κάποιους άλλους, αποκλεισμός.

Ένα τηλεφώνημα.

Μία φωνή στην άλλη άκρη.

Και ο χώρος ορίζεται πια εκ νέου

Ένα “Καλημέρα” και… “Τι κανεις;

Το άγνωστο συχνά τρομάζει τους ανθρώπους.

Τους κάνει να αισθάνονται χαμένοι.

Μόνοι και ανασφαλείς.

Άλλους πάλι τους κεντρίζει την περιέργεια,

κάνοντας τους να αισθάνονται μέρος από κάτι μεγαλύτερο απ’ αυτούς.

Κάποια μέρα θα υπάρξουν άλλοι κόσμοι,

γεμάτοι με άλλα όντα, φτιαγμένα από το ίδιο υλικό μ’ εμάς,

που θα γεννηθούν από τις στάχτες ενός κάποιου πεθαμένου άστρου.

Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα αστέρια.

We need more Space!

 

Με τους: Φώτη Αδαμόπουλο, Γιάννη Παναγόπουλο, Στάθη Παπαναστασίου

Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Γιάννης Παναγόπουλος

Σκηνοθεσία Βίντεο – Μοντάζ: Δημήτρης Ζάχος

Διεύθυνση φωτογραφίας: Βασίλης Χριστοδούλου

Μουσική σύνθεση: Μικές Γλύκας

Συνεργασία – Υποστήριξη: Περιοδικό Δρόμου Σχεδία / Διογένης ΜΚΟ

Παραγωγή:  Φεστιβάλ Mind the fact 2020, Polyplanity Productions

 

Ευχαριστούμε θερμά την Αιμιλία Δούκα

Ο Γιάννης Παναγόπουλος είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.  Μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών (Καλών Τεχνών): “Σκηνική Πρακτική: Διδακτική και Κοινωνικές Εφαρμογές¨”. Από το 2009 εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Διετέλεσε καλλιτεχνικός επιμελητής στις Τελετές Έναρξης και Λήξης των Special Olympics 2011 στην Αθήνα και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής για τη διεκδίκηση του Μεσολογγίου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Ευρώπης 2021. Παράλληλα με την επαγγελματική του πορεία, έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό project που σκοπό τους είχαν την ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεγγύης.

 

ΟΜΙΛΙΕΣ 

 

 

Είναι όλα δραματουργία;

από την Ιωάννα Βαλσαμίδου, τον Δημήτρη Μπαμπίλη και την Αγγελική Πούλου 

 

 

 

 

Η Ιωάννα Βαλσαμίδου αποφοίτησε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από τη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη, και απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών. Σήμερα παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Δραματουργία & Παράσταση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα είναι υποψήφια διδάκτωρ του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Viadrina της Γερμανίας. Έχει εργαστεί στην Ελλάδα και τη Γερμανία ως δραματουργός και ερευνήτρια θεάτρου. 

Συνεργάστηκε με τη γερμανική κολεκτίβα Rimini Protokoll, με τους σκηνοθέτες Πρόδρομο Τσινικόρη και Ανέστη Αζά, Nada Gambier και Mark Etchells, Lola Arias, Barbara Ehnes, Σοφία Μαραθάκη, Γιολάντα Μαρκοπούλου. Από το 2012 ασχολήθηκε ενεργά με το εφαρμοσμένο θέατρο, έχοντας συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες αστέγων, προσφύγων, φυλακισμένων, εξαρτημένων. Συν-επιμελήθηκε το Χώρο Δράσης, σε συνεργασία με την ηθοποιό Στέλλα Ράπτη, μία σύμπραξη του Εθνικού Θεάτρου και του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας θεατρικά εργαστήρια για ευπαθείς ομάδες. Συν-ίδρυσε με τη Γιολάντα Μαρκοπούλου την καλλιτεχνική πλατφόρμα και φεστιβάλ mind the fact, ενώ σκηνοθέτησαν τις θεατρικές παραστάσεις: Ο Παίκτης, εγώ και Ρουλέτενμπουργκ. 

Σχεδίασε και επιμελήθηκε το audio walk Ιστορίες από μια παράλληλη πραγματικότητα. Επιμελήθηκε καλλιτεχνικά τη δημιουργία του δια-καλλιτεχνικού έργου στον ψηφιακό χώρο Allothroe Europe: Polyphony, Echo, Solidarity (www.allothroe.com), με τη συνεργασία διεθνών καλλιτεχνών. Έχει εργαστεί ως υπεύθυνη σκηνής στο Εθνικό Θέατρο, ως ηθοποιός σε ανεξάρτητες παραγωγές, ενώ διευθύνει τις παραγωγές της εταιρίας electropera.tors. Είναι αρχισυντάκτης της διαδικτυακής περιοδικής έκδοσης για το θέατρο ACT II (www.act2mag.com).

 

 

 

Η Αγγελική Πούλου είναι επιμελήτρια και θεωρητικός των ψηφιακών και παραστατικών τεχνών, διδάκτωρ της Διδακτορικής Σχολής “Τέχνες και Μέσα” του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Université de la Sorbonne Nouvelle-Paris II) και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Medea Electronique, όπου συμμετέχει ως επιμελήτρια και δραματουργός, παρουσιάζοντας σειρά έργων στη διατομή τέχνη και τεχνολογίας. Διδάσκει ψηφιακές και παραστατικές τέχνες στα Τμήματα Ψηφιακών Τεχνών & Κινηματογράφου και Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Ως επιμελήτρια και δραματουργός έχει συνεργαστεί με ανεξάρτητους καλλιτέχνες και ιδρύματα στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Είναι ιδρυτικός συνεργάτης του Greek Play Project.

 

 

Επανεφευρίσκοντας το αρχαίο ελληνικό δράμα ως κείμενα του σήμερα

 

 

H Τζωρτζίνα Κακουδάκη είναι θεατρολόγος, σκηνοθέτις και δραματουργός. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις για νέους από το 2009 με παραστάσεις όπως Μετά τον Αφρό  (Youth Festival, Θέατρο Χώρα), Tζακ Θορν Ρισπέκτ /Θάβοντας τον αδελφό σου στο πεζοδρόμιο (Θέατρο Χώρα), Αριστοφάνη Όρνιθες, Σαίξπηρ Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, Φρανκ Βέντεκιντ X-Press Spring,Γκαίτε Φάουστ, Σοφοκλή Αντιγόνη, Aριστοφάνη Νεφέλες, Ευριπίδη Ελένη (στο Θέατρο Νέου Κόσμου και σε σχολεία Β Βάθμιας Εκπαίδευσης). Περιπατητικές παραστάσεις όπως Δημόσιο Σήμα/ Επιτάφιος του Περικλή (Liverpool Institute of Performing Arts), Ίχνη- η αναζήτηση του Πυθαγόρα (Swharz Foundation, Σάμος), Καθ’ οδών (ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας), καθώς και τον θεατρικό Περίπατο «Μια βόλτα στο πάρκο», σε συνεργασία με σειρά καλλιτεχνών στο ΚΠΙΣΝ. Έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε πλήθος παραστάσεων από το 1994 θεάτρου και χορού τελευταίους τους SineQuaNon dance co. (France), Siamese Cie dance co. (Belgium) κ. ά.

΄Εχει διδάξει σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά ελληνικά πανεπιστημιακά τμήματα. Θεατρική Αγωγή στην Α΄βάθμια και Β΄βάθμια Εκπαίδευση, στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο/ Λύκειο Γέρακα, στο ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού, σε πλήθος δημοσιών ΙΕΚ (από το 2002-2012) και σε διεθνή προγράμματα παιδαγωγικής μέσω του θεάτρου (με τελευταίο το πρόγραμμα της ΄Υπατης Αρμοστείας και του Πανελλήνιου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση). Διδάσκει Ιστορία/ Δραματουργία Θεάτρου σε Δραματικές Σχολές από το 1993. Συν-συγγραφέας του Βιβλίου «Θέατρο- Θεατρική Αγωγή» του ΙΔΕΚΕ, 2007 και «Διαδρομές Βιωματικής Μάθησης», εκδ. Κέδρος, 2011. Έχει συντάξει τους Οδηγούς Σπουδών των Καλλιτεχνικών Σχολείων για τα μαθήματα Σκηνοθεσία Θεάτρου και Αισθητική/Σκηνοθεσία Κινηματογράφου του ΙΕΠ (2015). Έχει διοργανώσει πλήθος φεστιβάλ Νέων Δημιουργών σε συνεργασία με διάφορους οργανισμούς και θέατρα.

Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου και εκπαιδευτικών δράσεων του Εθνικού Θεάτρου (1997-2004). Σύμβουλος/ υπεύθυνη  εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και καλλιτεχνική υπεύθυνη του «Λυκείου Επιδαύρου», διεθνές σχολείο ηθοποιών για την μελέτη στο αρχαίο δράμα.(2016-2019). Από το 2021 είναι η καλλιτεχνική υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος για το Αρχαίο Δράμα του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων Θερινό Μαντείο 21.

 www.georginakakoudaki.org

 

Ένα σύγχρονο ελληνικό έργο στο υπόγειο του Lincoln Center Theater: Σκέψεις για ένα εργαστήριο σκηνοθεσίας  

 

 

Ο Μενέλαος Καραντζάς είναι σκηνοθέτης θεάτρου και θεατρολόγος, απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών και Υποψήφιος Διδάκτορας του ίδιου Τμήματος. Η διατριβή του έχει θέμα τις σύγχρονες παραστάσεις και την πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου MFA στη Σκηνοθεσία Θεάτρου από το University of Essex και κατέχει Δίπλωμα Μετάφρασης μεταξύ ελληνικών και αγγλικών από το Institute of Linguists, UK. Εργάζεται ως σκηνοθέτης θεάτρου, δραματολόγος παραστάσεων, μεταφραστής και δάσκαλος σε δραματικές σχολές. Έχει παρακολουθήσει κύκλο μαθημάτων Σκηνοθεσίας στη σχολή ГИТИС της Μόσχας και έχει συμμετάσχει δύο χρονιές στο Directors Lab του Lincoln Center Theater στη Νέα Υόρκη.

 

 

Κατασκευάζοντας ένα άυλο κτίριο σε μια (μη) θεατρική σκηνή

 

Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Διδάκτωρ του τμήματος Κλασικών Σπουδών του Kingʼs College University of London (Yποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση και Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών). Αριστούχος απόφοιτος του προπτυχιακού και μεταπτυχιακού προγράμματος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας. Δίδαξε Ιστορία Θεάτρου στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και Σκηνοθεσία, Αρχαίο Δράμα και Ανάλυση Παράστασης στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Την περίοδο 2016-2018 συμμετείχε ως δραματολόγος στο Project Ιστορίας «Συνέβη στην Ελλάδα» που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου Συνεργάζεται επίσης ως θεατρολόγος με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά στο Φεστιβάλ Νεοελληνικού Έργου με τίτλο «Η δυναμική του ελληνικού λόγου στο θέατρο» (2017-2020) ενώ παράλληλα συμμετέχει στην τριμελή ερευνητική ομάδα με θέμα «Το φιλμ νουάρ στην Ελλάδα» με ακαδημαϊκή υπεύθυνη την αναπληρώτρια καθηγήτρια Εύα Στεφανή (2020-2021). Από το 2008 μέχρι το 2017 ήταν μέλος της ελληνικής ερευνητικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Δικτύου Έρευνας και Τεκμηρίωσης των Παραστάσεων του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος. Έχει αναλάβει, μεταξύ άλλων, τη δραματουργική επεξεργασία σε παραστάσεις αρχαίου δράματος (Αγαμέμνων, Beton 7, Σκηνοθεσία Πέρης Μιχαηλίδης, 2012-Αγαμέμνων, ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, Σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη, 2013-Πέρσες, ΚΘΒΕ, Σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη, 2014). Παράλληλα ασχολείται με τη μετάφραση και τη διασκευή διηγημάτων για το θέατρο. Έχει σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων τις παραστάσεις: Τέλος του παιχνιδιού του Samuel Becket, Μικρός Έγιολφ του Henrik Ibsen, Το Κοντραμπάσσο του Patrick Suskind, Θάψτε τους Νεκρούς του Irwin Shaw, Χορεύοντας στην Ομίχλη της Amanda Wittington, Μικρασία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, Σοφία του Ignacio Garcia May, Donna Abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου της Γλυκερίας Μπασδέκη, Κτίριο της Πένυς Φυλακτάκη, Σημάδια στην Ομίχλη του Stephen Sachs. 

 

Επαναπροσεγγίζοντας το Ελληνικό Θέατρο της Επόμενης Μέρας

Ο Σάββας Πατσαλίδης είναι καθηγητής θεατρoλογίας στο Τμήμα Αγγλικής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο και στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Χώρος έρευνας και διδασκαλίας του αποτελούν η ιστορία του δυτικού θεάτρου και η θεωρία του. Έχει συνεργαστεί με διάφορα έντυπα με την ιδιότητα του θεατρικού κριτικού (Πόρφυρας, Ρεύματα, Αυλαία,εφημ. Ο Αγγελιοφόρος της Κυριακής και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία).

Έχει δημοσιεύσει 13 βιβλία για το θέατρο και έχει επιμεληθεί άλλα τόσα. Δεκάδες άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε έγκριτα περιοδικά. Στις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του είναι τα βιβλία Θέατρο και παγκοσμιοποίηση (εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 2013), Θεατρικές παρεμβάσεις (University Studio Press, 2013), και η βραβευμένη από την Ένωση Ελληνων Θεατρικών Κριτικών δίτομη ιστορία του αμερικανικού θεάτρου (Θέατρο, κοινωνια, Έθνος: από την Αμερική στις Ηνωμένες Πολιτείες, University Studio Press, 2010).

Από τον Σεπτέμβριο του 2015 έχει αναλάβει τη διεύθυνση του περιοδικού της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Θεάτρου  (IATC) Critical Stages (www.critical-stages.org). Είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. 

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ GREEK PLAY PROJECT 

Η Ειρήνη Μουντράκη είναι απόφοιτος, κάτοχος μεταπτυχιακού και αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε επίσης Ιταλική Τέχνη και Γλώσσα στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνο ως υπότροφος. Είναι υπεύθυνη Δραματολογίου, Βιβλιοθήκης, Αρχείου και Διεθνών Σχέσεων στο Εθνικό Θέατρο, όπου εργάζεται ως ειδικός καλλιτεχνικός συνεργάτης από το 1999. Εμπνεύστρια, δημιουργός και υπεύθυνη του GreekPlay Project (GPP), της δίγλωσσης διαδικτυακής πλατφόρμας για τη μελέτη, ενίσχυση και προώθηση του σύγχρονου ελληνικού έργου (greek-theatre.gr). Διδάσκει στα Μεταπτυχιακά Προγράμματα των Τμημάτων Θεατρικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Πελοποννήσου. Είναι Πρόεδρος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Επιχορηγήσεων Ελεύθερου Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού (2017-σήμερα). Είναι Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών.

Η Μαρία Καρανάνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2001 και από το Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2007. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Applied Drama (Theatre in Education and Theatre as social intervention) στο Πανεπιστήμιο του Exeter, στη Μεγάλη Βρετανία (2003-2004). Έχει παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια με θέμα Το θέατρο στην Εκπαίδευση. Συνεργάστηκε στο έργο Χαρτογράφηση της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής πραγματικότητας που εκπονήθηκε από το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

Έχει εργαστεί σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ως εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής. Από το 2002 εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο και από το 2015 είναι υπεύθυνη του Γραφείου Εκδόσεων. Μέλος της επιτροπής για την απονομή του Κρατικού Βραβείου Παιδικού Θεατρικού Έργου 2012 και 2014.

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ECLIPSES GROUP THEATER NY