Την ημέρα μετά, ο ήλιος και οι πέτρες, οι δρόμοι, τα σπίτια, τα σοκάκια. Οι πλατείες. Οι πόλεις… Όλα θα είναι ίδια. Στην ίδια θέση. Εμείς, όμως, θα έχουμε αλλάξει. Και θα πρέπει να έχουμε αλλάξει. Θα πρέπει να μπορούμε πια να αντιληφθούμε την αξία και το μεγαλείο της ζωής. Της σκέψης. Αλλά και της ύπαρξης. Θα πρέπει να μπορούμε να δούμε, να δούμε, όμως, πραγματικά τον κόσμο. Και τον συνάνθρωπο. Θα πρέπει να έχουμε πάψει να είμαστε απλοί παρατηρητές γεγονότων, προσώπων και καταστάσεων. Ας ελπίσουμε ότι, τη μέρα μετά, θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας, αλλά και τον άλλον, και να τον αγαπήσουμε βαθιά. Θα μπορέσουμε να ανοίξουμε τα μάτια, τα μυαλά και τις καρδιές μας, αλλά και την αγκαλιά μας. Αν έχουμε πίστη, η επόμενη μέρα, θα είναι όντως η απαρχή της νέας εποχής του ανθρώπου. Η εποχή της υπέρβασης. Όπου ο άνθρωπος συνειδητά θα επιλέξει να εγκαταλείψει τη βία, την καταστροφή, τη φρίκη, το φαίνεσθε. Έχουμε τη δύναμη να το πραγματοποιήσουμε. Τώρα έχουμε και την αφορμή, αλλά και την ευκαιρία. Ας το τολμήσουμε.