Η ανάγκη ενός ανθρώπου να νιώσει σημαντικός. Η ανάγκη ενός καλλιτέχνη να ξεπεράσει τη μετριότητα του. Η «καταραμένη» σχέση ενός μουσικού με τη μουσική, όπως αυτή ξεδιπλώνεται μέσα από την αφήγηση της ζωής ενός άλλου μουσικού που λειτουργεί ως το alter ego του ήρωα.
Κυρίαρχο πρόσωπο στο έργο είναι ο «άλλος» άντρας που όμως δεν εμφανίζεται ποτέ.
Έργο εμπνευσμένο από τη ζωή και το έργο του συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα, ο οποίος όμως, βάσει συνειδητής δραματουργικής επιλογής που οδήγησε και στη συγκεκριμένη δραματουργική μορφή, δεν υπάρχει ως δραματικό πρόσωπο – σκηνική μνεία της παρουσίας του γίνεται έμμεσα από την παρουσία ενός βιολονίστα που κρυμμένος παίζει ζωντανά μουσική όπου αυτό κρίνεται δραματουργικά αναγκαίο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΕντάξει