Δυο γυναίκες εκ διαμέτρου αντίθετες: H LADY (Μυρτώ κατά κόσμον), μια αστή παγιδευμένη σε έναν ξύλινο, άκαμπτο τρόπο ζωής, εγκλωβισμένη σε έναν χρεοκοπημένο γάμο με έναν σκληρό επιχειρηματία, που πρόσφατα έχασε την κόρη της από τα ναρκωτικά, συναντά σε μια γωνιά του δρόμου τη JUNKIE, μια ορφανή κοπέλα, άστεγη, εθισμένη στα ναρκωτικά, όμως με όραμα ζωής πλατύ και οικουμενικό, με βαθιά κατανόηση του κόσμου, και πολύ ισχυρές άμυνες. Στη θέα της JUNKIE που ζητιανεύει, η LADY συγκλονίζεται: νωπές μνήμες ξυπνούν στην ψυχή της, η κοπελίτσα είναι στην ηλικία της πεθαμένης κόρης της. Η συνάντησή τους είναι καταλυτική, οι δυο γυναίκες οδηγούν η μια την άλλη σε ένα βαθύ ταξίδι αυτογνωσίας, στην ανακάλυψη του εσώτερου παραμελημένου εαυτού, ένα ταξίδι υπαρξιακό στην αγνοημένη «Άγνωστη Χώρα».
Ο ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ, ένας χαρακτήρας χωρίς φωνή, όπως χωρίς φωνή είναι και ο καθημερινός άνθρωπος που εκπροσωπεί, εμφανίζεται μπροστά τους ολόγυμνος, τυλιγμένος σε σελοφάν, σαν συσκευασμένο κρέας σε σούπερ μάρκετ. Η LADY και η JUNKIE αντιπροσωπεύουν απειλή γι αυτόν, και αφού ξεκάνει την -φαινομενικά- πιο επικίνδυνη, την ονειροπόλα ατίθαση JUNKIE, αυτοκτονεί μπροστά στην αληθινά επικίνδυνη: τη LADY, τον άνθρωπο που αντλεί δύναμη από τη δική της «Άγνωστη Χώρα» που ανακάλυψε, που δεν χειραγωγείται με την απειλή βίας και στέκεται άφοβη μπροστά του.
Μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, η ΑΓΝΩΣΤΗ ΧΩΡΑ μιλά για την αποξένωση από τον συνάνθρωπο ως απόρροια της εσωτερικής μας αποξένωσης, για την άγνωστη χώρα μέσα μας, για τη ζωή που ζούμε με το μισό μόνο εαυτό μας: «…αβάσταχτο / το ένα μας μισό να ζούμε / και το άλλο μισό πέρα, μέσα / ήσυχα να προσπερνά…»
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΕντάξει