Πώς θα ήταν αν αποτελούσα μέρος ενός τοίχου; Και αν γινόμουν παράθυρο; Ή μήπως καταφέρω να είμαι μπανιέρα;

Ξεκινώντας από μια φυσική κίνηση, την επαφή του ποδιού με το έδαφος, πυροδοτείται μια διαδικασία που ακυρώνει τις αισθήσεις όπως τις βιώνουμε ως άνθρωποι ή, μάλλον, τις μεταθέτει μέσα από ένα υποθετικό ταξίδι διαδοχικών εαυτών με έναν κοινό παρονομαστή: η μορφή αφορά σε απαραίτητα στοιχεία της καθημερινότητας, επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας και πράξης, προϊόντα με αξία χρηστική και σημασία πέραν της ενσυνείδητης επαφής μας με αυτά. Αυτή η σπειροειδής  μετάπλαση του ίδιου του υλικού μας ενέχει μια επιστροφή με ζητούμενο τη διαύγεια.  Ή θα μπορούσε να είναι πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν ταυτόχρονα να ταιριάξουν.  

(Πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά: 2014.  Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν 2017, μετάφραση: Αγγελική Μπούρα.)

Έργο για 1 ηθοποιό, άνδρα ή γυναίκα, ή για σύνολο γυναικών και ανδρών (ensemble).

Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αναλόγιο 2017 (καλλιτεχν. διεύθυνση Σίσσυ Παπαθανασίου) στο Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ (Σεπτέμβριος 2017), ακολουθούμενο από παραστάσεις στο Ίδρυμα Κακογιάννης (Δεκέμβριος 2017 – Ιανουάριος 2018)

Πρωτοπαρουσιάστηκε στο Greek Voices Festival του Theatre Lab Company στο Riverside Studios, Λονδίνο,  στα αγγλικά υπό τον τίτλο Commodity σε σκηνοθεσία Becka Mc Fadden (Μάρτιος 2014).