Ένας άνδρας, ο Θωμάς, ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος ο ίδιος νέων ηθοποιών, μετά την απώλεια των γονιών του, προσπαθεί να αποκαλύψει τα μυστικά και τα ψέματα που ρήμαξαν τις σχέσεις μέσα στην οικογένειά του, και έκαναν τα μέλη της, έρμαια ενός σκοτεινού παρελθόντος, να συγκρούονται ανελέητα μεταξύ τους. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και επαναπροσδιορισμού, με αίτημα την ευτυχία και το φώς.

Το θέατρο αποκαλύπτει στον ήρωα του έργου τη μεταφυσική του διάσταση και τον βοηθά να αποκωδικοποιήσει την ζωή και να ζήσει έντεχνα. Στη σκηνή του θεάτρου ο χρόνος διαστέλλεται και η ύπαρξη μάχεται την βαρύτητα. Η ψυχή ηθοποιός ρωτά με βία… τον έρωτα και τον βίο, κι ανακαλύπτει πως : «ό,τι το σκοτάδι μηχανεύεται το φώς το ξέρει»! Το χιούμορ είναι η ευγένεια της απελπισίας, και ως τέτοιο κάνει τα πάντα να αιωρούνται ανάλαφρα, κερδίζοντας έτσι την εύνοια τού αναγνώστη-θεατή και την συμμετοχή του σ’ αυτό το σκηνικό παιχνίδι του φωτός κα του σκότους - ή αλλιώς, της ζωής.