Το έργο παρακολουθεί τις εσωτερικές διαδρομές τεσσάρων ανθρώπων σε ένα σκοτεινό τοπίο του σήμερα, οι οποίοι βιώνουν μια σειρά δοκιμασιών με ανυπολόγιστο ψυχικό κόστος. Η σεξουαλική βία κατατροπώνει τα «θέλω» τους και μειώνει κατάφορα την αξιοπρέπεια και το «εγώ» τους. Υπακούουν σε μια αδιευκρίνιστη δύναμη που από σκηνή σε σκηνή αλλάζει, ορίζοντας -εκ νέου κάθε φορά- καθοδηγητή σε ανάρμοστες, για την κοινή ηθική, πράξεις. Κανείς δεν γνωρίζει αν αυτό που ο λόγος συντάσσει ανήκει στην πραγματικότητα ή είναι αποκύημα μιας νοσηρής φαντασίας, δίχως φραγμούς και όρια. Η πίεση και η ζωώδης σαρκική επιθυμία ωθεί τους ήρωες σε δαιδαλώδη παιχνίδια που, απλώς, επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο στο οποίο –οικειοθελώς;- έχουν εισέλθει και ταυτόχρονα διογκώνουν τη μοναξιά και το κενό που τους συνθλίβει. Σε αυτή την κατάσταση, η τηλεόραση παίζει το δικό της ρόλο, οπωσδήποτε παραπλανητικό με τις άψογες σχέσεις που προτείνει ως ιδεώδες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού και της οικονομικής ευμάρειας που επικαλείται. Κάποιος «παίκτης» θα αποποιηθεί  πρόωρα τον κανιβαλισμό της ιδιότροπης «συνύπαρξης» και το επίπλαστο οικοδόμημα θα καταρρεύσει, αποκαλύπτοντας μια αλήθεια που ίσως και να δικαιολογεί τις ιδρυματικές συμπεριφορές των ηρώων.