Όταν συμβαίνει μια τέτοια καταστροφή, τραγωδία, έγκληματική πράξη - όπως και να την πεις δεν αλλάζει το τι έγινε -  είναι δύσκολο να βρεις λόγια να μιλήσεις, να γράψεις, να εκφραστείς. Καμία λέξη δεν μπορεί να ξεπλύνει, να ξορκίσει ή να απαλύνει συναισθήματα ανείπωτα: πόνος που σου σκίζει τα σωθικά, οργή που σε οδηγεί στην απόγνωση, απελπισία που σου μεγαλώνει το κενό, και ένα αίσθημα αδικίας που σε καταπίνει. Εδώ δεν υπάρχει κανένας δρόμος, καμία επιλογή που να οδηγεί στην Κάθαρση. Ούτε το έλεος ούτε ο φόβος μπορούν να λειτουργήσουν. 
Το Greek Play Project κρατάει σιωπή για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έφυγαν. Για τους γονείς, τα παιδιά, τους νέους, τους μεγαλύτερους. Για όλους τους ανθρώπους, σαν και εμάς, που ονειρεύτηκαν ένα όμορφο απόγευμα στη θάλασσα. Για τη δική μας Χρύσα Σπηλιώτη, μέλος της οικογένειάς του Gpp. Μια δημιουργική γυναίκα, γεμάτη φως, ιδέες, όνειρα. 
Σιωπή………
Για το άδικο…. Για το παράλογο…
Σιωπή…..
Κι ας ελπίσουμε στο αύριο και στη μνήμη. 

Αχ και το τι 'ναι ο άνθρωπος! στην ευτυχία του
σα ζωγραφιά φαντάζει, πλην η δυστυχία
μια σα σφουγγάρι υγρό της δίνει και τη σβύνει·
Αγαμέμνων Αισχύλου