Θυμάστε την πρώτη φορά που πήγατε θέατρο; Ποια παράστασή ήταν; Ή ποια ήταν η πρώτη παράσταση που θυμάστε;

Δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη φορά που πήγα θέατρο, αλλά θυμάμαι τους Όρνιθες στη σκηνοθεσία του Κουν.

Πότε κατάλαβατε ότι θέλετε να γράψετε θέατρο;

Όσο έγραφα το πρώτο μου έργο. Το ξεκίνησα το 1998 αλλά το τέλειωσα δύο χρόνια μετά.

Ποια ήταν η σχέση σας με το θέατρο μέχρι εκείνη τη στιγμή;

Μου άρεσε να πηγαίνω θέατρο και να διαβάζω θεατρικά έργα.

Ποιο ήταν το πρώτο έργο που γράψατε;

Οι Αντιλόπες.

Από που αντλείτε έμπνευση;

Από το τυχαίο.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία συγγραφής που ακολουθείτε;

Κάθε φορά είναι διαφορετικά. Το ίδιο το έργο απαιτεί τη δική του διαδικασία γραφής.

Που γράφετε συνήθως;

Όπου μεταφέρεται ένα τετράδιο και ένα στυλό,  παντού.

Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει τα έργα σας;

Η γυναίκα μου.

Πόσο περιορίζουν ή ορίζουν τη συγγραφή ενός  θεατρικού έργου, οι τεχνικές δυσκολίες παρουσίασης του;

Σχεδόν καθόλου.

Τα έργα σας γράφονται πρώτα μέσα σας;

Άλλες φορές ξέρω τι θέλω να γράψω, άλλες φορές το ανακαλύπτω γράφοντάς το.

Πως βρήκε το πρώτο σας έργο το δρόμο του για τη σκηνή;

Μου είχε γίνει ανάθεση από το Θέατρο του Νότου, γνωστό και ως Αμόρε.

Πως νιώθετε όταν βλέπετε ένα έργο σας στη σκηνή;

Άνετα.

Αγαπάτε κάποιο έργο σας περισσότερο;

Πάντα το τελευταίο.

Επιθυμείτε, επιδιώκετε τη συμμετοχή σας στη διάρκεια των δοκιμών;

Αν δεν σκηνοθετώ ο ίδιος το έργο, σπάνια.

Υπάρχει κάποιο έργο σας που δεν αγαπάτε;

Όχι.

Οι ήρωές σας επανέρχονται στα έργα σας;

Μερικοί επανέρχονται.

Υπάρχει κάποιος ήρωάς σας που για κάποιο λόγο σας ακολουθεί;

Αυτή την περίοδο ευτυχώς κανένας.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;

Οι μαθητές μου.

Πιστεύετε ότι μπορεί να διδαχθεί η θεατρική γραφή;

Όπως και όλα τα πράγματα.

Υπάρχει μια ιστορία που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας για κάποιο έργο σας;

Όταν έγραψα την πρώτη μου μαύρη κωμωδία, ήρθαν κάποιοι φίλοι – συνεργάτες και μου είπαν «πρόσεξε, απέφυγε τις κωμωδίες γιατί στην Ελλάδα δεν παίρνουν σοβαρά τους συγγραφείς που γράφουν κωμωδία». Όταν έγραφα το πρώτο μου έργο για την ελληνική κρίση διακριτικά μου είπαν μην μπλέκεσαι με θέματα τις επικαιρότητας, οι σοβαροί συγγραφείς δεν γράφουν για τέτοια θεάματα. Όταν έγραφα το πρώτο μου εφηβικό έργο άκουσα πολλάκις πως οι σοβαροί συγγραφείς δεν καταπιάνονται με εφηβικά ή παιδικά έργα. Όλα αυτά είναι σοβαροφανείς αστειότητες. Ο συγγραφέας πρέπει να γράφει αυτά που έχει να γράψει, για αυτά που τον ενδιαφέρουν και θέλει να μοιραστεί με τον κόσμο, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.