Πώς; Τζίτζικας φάλτσος; Κι όμως. Έτσι αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι για να βρει τον διαβόητο δάσκαλο φωνητικής Λυκάονα. Είναι εκείνος που θα τον προκαλέσει να του φέρει πρώτα το χρυσό σπυρί από την Αφρική, εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ πόδι τζίτζικα. Η περιπέτεια έχει ξεκινήσει. Και ο τζίτζικας θα γνωρίσει τα μυστήρια πλάσματα της ερήμου- έναν ευάλωτο, πληγωμένο λέοντα, μύγες τσετσε σε ρόλο διασώστη, γκρινιάρες καλόψυχες πάπιες, αλλά και τον πιο απειλητικό στρατό της σαβάνας… τα άθλια, τυφλά μυρμήγκια που κατασπαράζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τι μπορεί άραγε να τα σταματήσει; Πώς ο τζίτζικας θα βρει το τρόπαιο που του ζήτησε ο δάσκαλός του; Αυτή είναι μια μάχη που αποδεικνύει πως οι τζίτζικες δεν είναι οκνηροί μπροστά στο όνειρό τους. Αυτή είναι μια περιπέτεια με πολλές αναγνώσεις για τα στερεότυπα, τη δύναμη της ψυχής και τα όπλα που μας χαρίζει για να υπερπηδάμε τα εμπόδια και να αγγίζουμε τον σκοπό της ζωής μας.
 

«Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές αυτής της μικρής ζωής, δεν έχασα ποτέ την πεποίθησή μου ότι τα πράγματα θα πάνε καλά. Αν ήμουνα κλεισμένος σε κάποιο μαύρο λαγούμι, κοίταζα τα αστέρια. Όταν έπεφτα μέσα σε λάσπες, έστελνα το βλέμμα στον ουρανό. Όταν ζεσταινόμουνα, ξάπλωνα. Όταν κρύωνα, έτρεχα. Αν πεινούσα, τραγουδούσα. Αν πονούσα, χόρευα. Εξάλλου, τι άλλο είναι η αισιοδοξία πέρα από τεράστια και άδολη αγάπη για το παρόν;»