Ιδού το κοκτέιλ της ζωής για τη μέρα μετά… Συστατικά γνωστά σε όλους, μα μερικές φορές δυσεύρετα…Μήπως να ψάξουμε μέσα μας πιο φωναχτά; Μήπως να δανειστούμε μερικά από άλλους; Μήπως να δανείσουμε μερικά σε άλλους; Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει με κάθε τρόπο να το φτιάξουμε:

Αναγνώριση της ζωντανής «Γαίας» στο Παγκόσμιο Σύστημα του Σύμπαντος.

Κατανόηση και σεβασμός των βιολογικών ορίων που βάζει η φύση.

Θαυμασμός για τα όρια της ψυχής του Sapiens, πέρα από τα βιολογικά όρια της φύσης.

Αναπνοές, βαθιές αναπνοές κοιτώντας προς τα πάνω.

Απόλαυση ηδονική του οξυγόνου της φύσης αλλά και της δημιουργίας.

Άγγιγμα των προσφιλών προσώπων, ψηλάφηση χεριών, κορμιών -χωρίς μάσκα.

Περίσκεψη, περισυλλογή, αποδοχή, ανοχή, συγκατάβαση, ανεκτικότητα.

Λιγότερη κριτική, περισσότερη αυτοκριτική.

Εγκατάλειψη της εσωστρέφειας αλλά και του ανικανοποίητου «εγώ».

Συμβίωση με συνεργασία και αλληλεγγύη.

Αντιμετώπιση εμποδίων με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και αντικειμενικότητα.

Λιγότερη κατανάλωση για το σώμα, περισσότερη ενασχόληση με το πνεύμα.

Απελευθέρωση από μικρότητες, μικροκακίες και μικροπολιτικές.

Ηθικοποίηση ναι, ηθικολογία όχι.

Δόμηση ενός πιο στέρεου κόσμου, λιγότερο εφήμερου και περαστικού.

Αξιοποίηση κάθε δημιουργικής ευκαιρίας, ακόμα και μέσα στη στεγνή καθημερινότητα.

Κάθαρση και απαλλαγή από κάθε ξένο και περιττό.

Ζωή χωρίς ηδυπάθεια, αλλά με μετριοπάθεια και μέτρο.

Μέτρο; ναι, σε όλα… εκτός από την αισιοδοξία.

Τάσος Νυχάς

Βρυξέλλες, 24/3/2020