Μετά. Μετά θα είναι πιο ωραία, γιατί θα μπορούμε να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε και πάλι. Θα είναι πιο ωραία, γιατί δεν θα αισθανόμαστε ενοχή που βγαίνουμε απ’ τα σπίτια μας. Θα είναι πιο ωραία, γιατί θα μπορούμε να βρεθούμε ξανά στα μπαρς και στα ρεστοράντς. Να ζητωκραυγάσουμε στα γήπεδα. Θα ξαναβρεθούμε στα θέατρα, ακόμα κι αν μας πουν πως πρέπει να καθόμαστε σε απόσταση 1,5 μέτρου από τον διπλανό θεατή. Θα μπορούμε να δούμε τους ηθοποιούς να παίζουνε.. ζωντανά. Αυτοί στη σκηνή κι εμείς στις θέσεις των θεατών. Θέσεις αναπαυτικές ή όχι.

Μετά. Μετά θα είναι πιο ωραία, γιατί θα μπορούμε και πάλι να βγούμε στο δρόμο και να διαδηλώσουμε. Να διεκδικήσουμε και πάλι έναν καλύτερο κόσμο, μια πιο δίκαιη κοινωνία. Που όλοι θα έχουν δικαίωμα στο φαγητό, την υγεία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την ελευθερία, την χαρά.

Ναι, μετά θα είναι πιο ωραία, γιατί είναι στο χέρι μας να είναι πιο ωραία. Αρκεί, όταν έρθει το μετά, να μην σκεφτεί ο καθένας την πάρτη του και πως θα διασωθεί ή να ελιχθεί σ’ αυτήν την μετα-νέα εποχή.