Η επόμενη μέρα είναι εκείνη που λαχταράς να ξημερώσει για να δεις ξανά στα μάτια τον έρωτα της ζωής σου! Η επόμενη μέρα είναι σαν μια καλή ταινία που περιμένεις να έρθει για να δεις στο σινεμά αλλά και εκείνη η σειρά με σασπένς που ξαφνικά πεθαίνει ο αγαπημένος σου ήρωας. Η επόμενη μέρα είναι δυνατή μουσική στ’ αυτιά σου και συ να σκέφτεσαι το ακατόρθωτο. Ή να σκέφτεσαι ότι είσαι η πιο γαμάτη ηρωίδα σε μια σκηνή ταινίας  που απαιτεί πολύ θράσος! Η επόμενη μέρα είναι όλες εκείνες οι φορές που υπήρξες κακός, πικρόχολος, αγνώμων και όλες εκείνες που ήσουν υπερόπτης και αγενής. Η επόμενη μέρα είναι όλες εκείνες οι άσχημες μέρες που πέρασαν από πάνω σου και δεν σε «ακούμπησαν» καθόλου. Δεν έκλεισες τα μάτια! Το αντιμετώπισες και το θυμάσαι ακόμα. Όλες εκείνες οι εκδρομές που δεν ήταν αρκετές για να κρατήσουν το χαμόγελο στα χείλη σου. Όλη εκείνη η απόρριψη που πήρε περισσότερο χώρο απ’ τα μπράβο και τα κατορθώματα σου. Η επόμενη μέρα είναι αλάτι στα χείλη σου όταν ξαπλώνεις σε μια αμμουδιά, ακούς τον ήχο που κάνει η θάλασσα και παίζεις με την σκιά που φτιάχνει ένα δέντρο από πάνω σου ενώ οι αχτίδες του ηλίου καταφέρνουν να ξεγλιστρήσουν και να σε κάνουν να κλείσεις τα μάτια σου και να ονειρευτείς. Επόμενη μέρα είναι η «φασαρία» από φωνές και ομιλίες ανθρώπων σε μια ταράτσα στολισμένη με φωτάκια στην Στοκχόλμη, και σε ένα μπαρ στο  Παρίσι ενώ σκύβεις στο αυτί μου για να μπορέσω να ακούσω να μου λες «σ’ αγαπώ». Επόμενη μέρα είναι όλα εκείνα τα κακαριστά γέλια που όταν τα κάναμε, φοβηθήκαμε τόσο πολύ γιατί ήταν τόση η ευφορία που μας τρόμαξε. Εκείνες οι αγκαλιές που ακουμπάνε το δέρμα και όχι τα ρούχα μας. Επόμενη μέρα είναι η φωτογραφία του παππού μου στην πόρτα του ψυγείου που μου λείπει πολύ. Επόμενη μέρα είναι όλα τα ημερολόγια που γράφω απ’ την τετάρτη δημοτικού. Επόμενη μέρα είναι τα χαμόγελα που μοιράζομαι με τους φίλους μου όταν λέμε μια βλακεία και τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας λέγοντας «γειααά μας». Επόμενη μέρα είναι να χαμογελάω μόνη μου όταν σε βλέπω ανάμεσα στο πλήθος και δεν πιστεύω την τόση ομορφιά! Επόμενη μέρα είναι να ανησυχώ ακόμα για τους γονείς και την οικογένεια μου. Επόμενη μέρα είναι ο Νικόλας που είναι τεσσάρων και είναι ο ανιψιός μου. Επόμενη μέρα είναι η υπόκλιση στην σκηνή και το χειροκρότημα είτε από έναν είτε από γεμάτο θέατρο. Επόμενη μέρα είναι η μυρωδιά στον λαιμό σου. Το φιλί σου. Και όταν μου κρατάς το χέρι. Επόμενη μέρα είναι όταν σώζεις ένα μωρό, ένα σκυλί, έναν άνθρωπο. Επόμενη μέρα είναι όταν θες να μάθεις από κάποιον «καλύτερο» σου. Όταν κοιτάς έναν πίνακα και σε συγκινεί ενώ δεν έχεις ιδέα από εικαστικά. Επόμενη μέρα είναι όταν τρώμε μαζί «βρώμικο» και δεν με νοιάζει πως φαίνομαι καθώς το καταβροχθίζω μπροστά σου. Επόμενη μέρα είναι το ζεστό νερό το πρωί στο ντους και αυγά τηγανητά για πρωινό. Επόμενη μέρα είναι μια ζεστή μέρα ενώ εσύ περπατάς ξυπόλητος στο σπίτι σου και νιώθεις τόσο τυχερός που το έχεις. Ατενίζεις απ’ το παράθυρο και χαίρεσαι που είσαι ακόμα ζωντανός και προσπαθείς να σκεφτείς τρόπους για να παρατείνεις τη ζωή σου και το «κυνήγι» για την ευτυχία σου. Εκείνη την ευτυχία που καθόσουνα δίπλα στον ποταμό, κρατούσες στο χέρι ένα ποτήρι ροζέ, άκουγες Billie Holiday…είχες γενέθλια και έκλεινες τα είκοσι, τα τριάντα, τα σαράντα, τα πενήντα…τα εκατό!