Ο ήλιος!!!

Να κοιτάξω τον ήλιο στα μάτια!

Κι ύστερα τη θάλασσα! Αχ, τη θάλασσα!

Με περιμένει τόσο καιρό. Όλους μας περιμένει…

Τι να σκέφτεται που τόσο καιρό έμεινε μόνη;

Θα μοιάζει πιο όμορφη από ποτέ! Πιο ήμερη από ποτέ.

Θα περάσω όλη τη μέρα εκεί. Θα βγάλω τα παπούτσια μου και θα βάλω τα πόδια μου στο νερό. Θα την κοιτάζω για ώρες και θα αναπνέω το άρωμά της.  Θα μείνω εκεί ως το ηλιοβασίλεμα. Ως το βράδυ. Ή ακόμα μέχρι το ξημέρωμα. Θα κάτσω εκεί για ώρες πολλές.

Θα τις γράψω ένα τραγούδι, μια προσευχή.

Θα της πω τα πάντα.

Όσα δεν είπα ποτέ.

Όσα με στοίχειωσαν.

ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΟ ΚΛΑΜΑ, ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Κι αυτή θα τα ακούσει. Ήρεμα! Θα τα πάρει όλα. Θα τα κρύψει βαθειά μέσα της. Εκεί που κανένας δεν φτάνει. Εκεί που κανείς δεν μπορεί να τα βρει.

Κι έτσι ανάλαφρη θα ξαναδώ τον ήλιο να ανατέλλει!