Το έργο Όταν σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού είναι εμπνευσμένο από την φιγούρα της δασκάλας του Ρομπέρτο Αταϋντέ, Δεσποινίς Μαργαρίτα. Ακόμη έχει εξωτερικούς και ψυχολογικούς αντικατοπτρισμούς σε μια εκδοχή του Τζόκερ σαν εμβληματικό όν της σύγχρονης κοινωνίας. Ο χαρακτήρας αυτός, ως ανάμεικτη ψυχολογικά φιγούρα, έχει διωχθεί από την δουλειά της και έχει τεθεί υπό παρακολούθηση, με την κατηγορία της ψυχολογικής αστάθειας και του εκρηκτικού χαρακτήρα της στο σχολείο που διδάσκει. Μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού της, όπου παρακολουθείται, ξυπνάει κάθε μέρα νομίζοντας ότι η καθημερινότητα της δεν έχει αλλάξει και προσπαθεί εμμονικά να ετοιμαστεί για το πρώτο μάθημα της χρονιάς. Η ίδια γνωρίζοντας την «αλήθεια» της, κάνει την ίδια προετοιμασία από νωρίς το πρωί, μέχρι το βράδυ, όπου συνειδητοποιεί ότι δεν θα πάει ποτέ ξανά στην δουλειά της. Αλλοιώνει την εμφάνισή της σαν πρόσχημα καθυστέρησης, κάνει μάθημα στους μαθητές της μέσα στο δωμάτιο, έρχεται αντιμέτωπη με τη μοναξιά και την εγκατάλειψη που είχε από παιδί από τους γονείς και από την κοινωνία και εξαντλεί τις δυνάμεις της, μέχρι οι δείκτες του ρολογιού να δείξουν πάλι την ίδια ώρα. Το τέλος του έργου καταλήγει στην αρχή, σαν σύμβολο της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας που την κρατάει «ζωντανή».
Πώς θα συστήνατε την ομάδα σας; Τι είναι αυτό που σας χαρακτηρίζει;
Κάθε θεατρικό σχήμα είναι μια ομάδα, που μπορεί να είναι σταθερή ή να υπάρχει μόνο σ’ ένα συγκεκριμένο project. Εμείς σαν θεατρικό σχήμα ενωθήκαμε γι’ αυτό μόνο το έργο και μακάρι να ξανασυνεργαστούμε και σε κάτι επόμενο.
Γιατί αυτό το έργο σήμερα;
Το συγκεκριμένο έργο τοποθετείται στην σύγχρονη εποχή και παρ’ όλη την αφαιρετική του σκηνοθετική προσέγγιση και τον συμβολικό λόγο του, θίγει πολύ ρεαλιστικά, σοβαρά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας και αποτυπώνει μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο, μέσα από τον χαρακτήρα της Μαργαρίτας Σοφού, κάθε άνθρωπο που παλεύει να υπάρξει σε κάθε κλειστό ανθρώπινο σύστημα. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ελευθερία σκέψης, έκφρασης και ύπαρξης σε αυτό και ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι να «ενταχθείς» χάνοντας τις αξίες σου.
Πιστεύετε στα Φεστιβάλ; Τι είναι αυτό που σας έκανε να πάρετε μέρος στο Off Off Athens;
Τα φεστιβάλ δίνουν την ευκαιρία στους καλλιτέχνες να πρωτοπορήσουν και να εκφραστούν πιο ελεύθερα, αλλά και στο κοινό να απολαύσει μια θεατρική εμπειρία λίγο πιο διαφορετική από τις άλλες. Εμείς επιλέξαμε το off off σαν ένα φεστιβάλ που κρατάει την αξία του ολ’ αυτά τα χρόνια.
Εάν είχατε ένα μαγικό ραβδί τι θα αλλάζατε στο ελληνικό θέατρο;
Θα άλλαζα πολλά. Θα ξεκινούσα από την θεατρική παιδεία και γνώση και θα προχωρούσα στο «κλειστό» σύστημα του επαγγέλματος, το οποίο δυστυχώς έχει χάσει, αρχικά την μαγεία της τέχνης αυτής, την πρωτοπορία του και την αξιοκρατία του. Οπωσδήποτε θα ξεκινούσα από την βάση. Πάντα εκεί υπάρχει το πρόβλημα.
Τι αγαπάτε στο ελληνικό θέατρο;
Το μόνο που δίνει ελπίδα ακόμα στο ελληνικό θέατρο είναι ότι υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι καλλιτέχνες, παλιοί αλλά και καινούριοι, που ίσως δεν υπακούν σε συμφέροντα κάθε είδους και κρατούν αυτήν την μαγεία και την ομορφιά που έχει η τέχνη του θεάτρου στο επίπεδο που του αξίζει να είναι. Όταν το βλέπω αυτό, με συγκινεί.
Πείτε μας γιατί να σας δούμε.
Αυτό το έργο ήταν ένα στοίχημα για όλους. Όταν το έγραφα αλλά και όταν το διαβάσαμε, το φανταστήκαμε σαν μια ταινία μικρού μήκους. Θα μπορούσε να ήταν μια ταινία ακόμα και χωρίς λόγια. Η αισθητική που προέκυψε όταν το σκηνοθέτησα για το θέατρο, μας εξέπληξε. Εμπνευσμένη από την ταινία Τζόκερ του Τ. Φίλιπς, σκέφτηκα ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι συμβολικός. Αποτυπώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, τις κοινωνίες του σήμερα, τις ανθρώπινες αξίες και τις απαξιώσεις του συστήματος, την σχέση των παιδιών με τους γονείς τους που είναι η πηγή όλης της συνέχειας, την απομόνωση και την απόρριψη ανθρώπων που είναι ιδιαίτεροι σαν προσωπικότητες και τον τρόπο που βρίσκουν να υπάρξουν στην ζωή του σήμερα. Μέσα από την ψυχολογική διαδρομή του χαρακτήρα- συμβόλου στο δικό μας έργο, που την ορίζουν οι δείκτες ενός ρολογιού, ο θεατής συνδέεται, προβληματίζεται, προσπαθεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις και δύναται ν΄ αποφασίσει τί θα μπορούσε να επιλέξει στο τέλος.
Κυριακή 12 Ιουνίου στις 20:15 & Δευτέρα 13 Ιουνίου στις 22:00
Όταν σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού
Off Off Athens Festival – Θέατρο Επί Κολωνώ
Συντελεστές:
Σύλληψη/Κείμενο/Σκηνοθεσία: Στέλλα Ρουσάκη
Σχεδιασμός φωτισμού: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Φωτογραφία/Video/Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Γιαννίμπας
Σκηνικά/Κοστούμια: Βαλεντίνη Μαυροδόγλου
Ερμηνεύει η Στέλλα Κοσμοπούλου
To trailer της παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=eL4kaY-KPB8
- Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά
Συνεντεύξεις