Πιστεύω σε ένα καλύτερο μέλλον και παλεύω για αυτό

Η Τατού ή κατά κόσμον Αγγελική Δέδε είναι μια νέα ηθοποιός, χορεύτρια και μουσικός που η καλλιτεχνική της δράση είναι στενά συνυφασμένη με την ελληνικότητα και το ζήτημα της ταυτότητάς μας μέσα σε ένα τοπίο που αναδιαμορφώνεται. Η Επιστροφή της Ιφιγένειας του Γιάννη Ρίτσου την οποία ερμήνευσε για δύο χρόνια στην Αθήνα αλλά και σε περιοδεία σκηνοθετημένη από τον έμπειρο Μανώλη Ιωνά, ταξιδεύει τώρα στη Νέα Υόρκη για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο μεγαλύτερο φεστιβάλ σόλο θεάτρου στον κόσμο, το United Solo Theatre Festival. Η παράσταση που θα παιχτεί στις 7 και 9 Νοεμβρίου είναι η μοναδική ελληνική συμμετοχή στο νεοϋορκέζικο φεστιβάλ.

Λίγο πριν το ταξίδι τους μοιραζόμαστε μερικές σκέψεις.

– Τι κάνει έναν νέο καλλιτέχνη να ασχολείται επισταμένα με δημιουργούς όπως ο Ρίτσος και να ανατρέχει σε αυτούς; 

Αυτό που κάνει έναν νέο καλλιτέχνη να ασχολείται με δημιουργούς όπως ο Ρίτσος και φυσικά να ανατρέχει σ’ αυτούς είναι η αναζήτηση της ρίζας. Της βάσης. Η προσπάθεια να γνωρίσει και να κατανοήσει το από πού προέρχεται. Ο καθένας μας, πιστεύω, επιβάλλεται να επιστρέφει στις ρίζες, στα θεμέλια, προκειμένου στην συνέχεια να «χτίσει». Η αναμέτρηση με τέτοιου είδους κείμενα και δημιουργούς  φέρνει έναν νέο καλλιτέχνη αντιμέτωπο με βασικές αλήθειες της κοινωνίας και της ζωής. Με αυτά που ορίζουν έναν καλλιτέχνη και που τον βοηθούν να προχωρήσει στην δική του πια «δημιουργία – όραμα». 

Επιπλέον, η εμπειρία που αποκτά κανείς αντιμετωπίζοντας και εμβαθύνοντας σε κείμενα όπως η Επιστροφή της Ιφιγένειας είναι «μεγάλο σχολείο» για οποιονδήποτε, πόσο μάλλον για έναν νέο δημιουργό. Η ενασχόληση με μια πιο λόγια και μελετημένη γλώσσα, η αναμέτρηση με βασικά συναισθήματα (φόβος, θάνατος, αγάπη) καθώς και η εμβάθυνση σε φιλοσοφικές αναζητήσεις όπως εν προκειμένω στον Ρίτσο, – πώς ζούμε, τί περιμένουμε, ποιος έχει επιλέξει για εμάς εάν έχει επιλέξει, η οικογένεια και η σχέση μας με αυτήν, η ανθρώπινη φύση και η ματαιότητα της-, είναι μια εποικοδομητική αναμέτρηση. Όμως και σήμερα υπάρχουν σπουδαίοι συγγραφείς, και μάλιστα Έλληνες, στους οποίους ένας νέος δημιουργός καλό είναι να καταφύγει.  

– Πως αισθάνεσαι ότι λειτουργεί η παράδοση στους νέους; 

Οφείλουμε να φέρουμε την παράδοσή μας ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες. Κανείς δεν γεννήθηκε ξαφνικά μια μέρα σε ένα σημείο της γης  χωρίς ρίζες και καταβολές. Αυτό που ωθεί έναν νέο καλλιτέχνη δεν είναι η άρνηση της παράδοσης, αλλά αντιθέτως η αποδοχή της. Να εμβαθύνει σ’ αυτήν, να «πάρει» τα καλά στοιχεία της και να αφήσει ότι δεν του χρειάζεται. Χωρίς παράδοση θα ήμασταν κενοί, χωρίς μνήμη, χωρίς βάση. Θα έλεγα λοιπόν, ότι η παράδοση λειτουργεί δημιουργικά  σε έναν νέο καλλιτέχνη. Εμπεριέχεται στο είναι του και κατ’ επέκταση προδιαγράφει την πορεία του ως δημιουργού.  

-Πως πιστεύεις ότι η παράσταση αυτή θα επικοινωνήσει στο εξωτερικό; Ποιές είναι οι γέφυρες και τα σημεία αναφοράς;

Η παράσταση επικοινωνεί μέσω της παράδοσης. Αρχικά της ελληνικής παράδοσης και στην συνέχεια της παράδοσης σε ένα διεθνές ανθρωπιστικό πλαίσιο. Οι σχέσεις, για παράδειγμα,  με τη μάνα, τον πατέρα και τον αδερφό της Ιφιγένειας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με την ελληνική οικογένεια αλλά μας συνδέουν και με την γενικότερη έννοια της οικογένειας όσον αφορά τις εξουσίες μέσα σ’ αυτήν, τις διακρίσεις αλλά και την διακύβευση της ελεύθερης βούλησης. 

Προχωρώντας μάλιστα και σε κάτι πιο συγκεκριμένο, στην ουσία για την ακρίβεια της παράστασης, το γεγονός ότι η Ιφιγένεια και ο Ορέστης δεν επέλεξαν την ζωή τους μας οδηγεί στο σήμερα. Στους Έλληνες του σήμερα, στην Ευρώπη του σήμερα, στον κόσμο του σήμερα, στην κοινωνία του σήμερα. Οι Έλληνες πολίτες, βιώνοντας την κρίση, ζουν μια ζωή που δεν επέλεξαν. Το ίδιο συμβαίνει και σε κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης, το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη σε ολόκληρο τον κόσμο, και επιπτώσεις υπάρχουν στην εκάστοτε κοινωνία. Οι άνθρωποι έχουν γίνει έρμαια του χρήματος, των επιχειρήσεων και των τραπεζών και οι ζωές τους πια, σε μεγάλο βαθμό, δεν τους ανήκουν. Δεν τις αποφασίζουν, δεν τις διαλέγουν.  

Ερχόμαστε, λοιπόν, στο ερώτημα που θέτει ο ίδιος ο Ρίτσος : «Τί περιμένουμε , λοιπόν, μέσα σ’ αυτήν την ερήμωση; Τί περιμένουμε ακόμη;»

Κι εγώ αναρωτιέμαι, ως πότε θα περιμένουμε, ως πότε θα αποφασίζουν άλλοι για τις ζωές μας. 

– Ποιος αισθάνεσαι ότι είναι ο ρόλος του μύθου σήμερα;

Ο ρόλος του μύθου σήμερα, νομίζω, δεν είναι τόσο ισχυρός. Ακόμα και τα παραμύθια που βλέπουν τα παιδιά αυτή την εποχή και που έχουν περάσει στη digital μορφή έχουν γίνει πεζά.  Δεν υπάρχουν πια ήρωες, αλλά περισσότερο αντι-ήρωες. Κυριαρχεί δηλαδή όχι ο μύθος, αλλά η απομυθοποίηση. Όσο πιο κοντά μας είναι ο ήρωας σήμερα, όσο πιο ανθρώπινος, «δικό μας παιδί» που λέμε, τόσο πιο ισχυρός. Αν κανείς προσπαθήσει να δημιουργήσει έναν μύθο σήμερα θεωρείται γραφικός και ξεπερασμένος.

Ίσως  να ήταν χρήσιμο να επιχειρήσουμε την επαναφορά των μύθων στη ζωή μας σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουμε όνειρα. Μέσα από τους μύθους φτιάχνει κανείς έναν ιδανικό κόσμο, απορρίπτει και ανυψώνει στοιχεία. Ανακαλύπτει  τη δύναμή του αλλά και την αδυναμία του, αποκτά αυτοπεποίθηση, ελπίδα, όνειρα, στόχους. 

– Η ίδια είσαι πολύ δραστήρια και σε μία διαρκή μετακίνηση. Ποιοί είναι οι στόχοι σου;

Οι στόχοι μου είναι να γνωρίσω μέρη, ανθρώπους, να δημιουργήσω, να εμπνευστώ και να εμπνεύσω. Μέσα από την τέχνη και τη δουλειά μου θέλω να πάρω τις βάσεις μου, την παράδοσή μου, και να τους δώσω φτερά. Να πετάξουν και σε μέρη εκτός  Ελλάδας, να εμπλουτιστούν με εμπειρίες και γνώσεις και να γυρίσουν πίσω στον τόπο τους για νέες περιπέτειες!! Είμαι, άλλωστε, στην αρχή της πορείας μου ακόμη και τώρα βάζω τις δικές μου καλλιτεχνικές βάσεις μου. Πιστεύω σε ένα καλύτερο μέλλον και παλεύω για αυτό .  

Σχέδια για το μέλλον;

 Τα μελλοντικά μου σχέδια έχουν να κάνουν με τη συνέχεια του ταξιδιού της Ιφιγένειας και σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Μάλιστα, μόλις γίναμε δεκτοί και στο International  Ankara  Theater Festival, στην Άγκυρα της Τουρκίας, στα τέλη Νοεμβρίου. Υπάρχουν σχέδια και για άλλες χώρες.  Επίσης, βρισκόμαστε ήδη σε πρόβες με τη νέα μας παράσταση σε σκηνοθεσία του Μανώλη Ιωνά στο θέατρο Αλκμήνη. Μια κωμωδία – οπερέτα με σατυρικά στοιχεία βασισμένη αποκλειστικά σε κείμενα και ποιήματα  του Γεώργιου Σουρή.

https://www.facebook.com/TheReturnOfIphigeneia

http://bit.ly/1uIevVp

https://www.youtube.com/watch?v=DKr9byP7pXY

http://hellenicnews.com/the-return-of-iphigenia-represents-greece-to-new-york-city/
 

Συνεντεύξεις