Ένα μουσικό οικολογικό «παραμύθι» ‒ φόρος τιμής στους Mapuche

Λούις Σεπούλβεδα, Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό. Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης. Θέατρο ΆλφαΛηναίος Φωτίου.

Κριτική Θεάτρου του Δημήτρη Τσατσούλη

 

Ο ταλαντούχος Κώστας Γάκης επανέρχεται με αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει: να παρουσιάζει μια δραματοποιημένη αφήγηση με τη βοήθεια της μουσικής που γράφει ο ίδιος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δραματοποιεί ένα κείμενο του γνωστού Χιλιανού συγγραφέα και ακτιβιστή Λούις Σεπούλβεδα (1949-2020), ο οποίος βάζει, για πρώτη φορά σε έργο του, ως πρωτοπρόσωπο αφηγητή ένα ζώο, τον Αφμάου, ένα γερμανικό ποιμενικό. Το κείμενο, σε απολαυστική μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη (εκδόσεις Opera, 2016) θίγει το κρίσιμο οικολογικό ζήτημα ξεριζωμού των ιθαγενών της Νότιας Αμερικής από τη «Μάνα Γη» και ταυτόχρονα της καταστροφής του προγονικού κατάφυτου τόπου τους από εταιρείες υλοτομίας.

Το κουτάβι θα βρεθεί στη φυλή των Μαπούτσε, η οποία θα το υιοθετήσει, θα το μεγαλώσει ως παιδί της – έτσι αισθάνεται ο σκύλος, μια μάνα θα το βυζάξει μαζί με το πραγματικό της παιδί, το οποίο στο εξής θα θεωρεί αδελφό του. Μετά την επίθεση των υλοτόμων και την εκδίωξη της φυλής από τη γη της, ο σκύλος θα βρεθεί αιχμάλωτος. Πριν όμως θανατωθεί, θα θελήσουν να τον χρησιμοποιήσουν να εντοπίσει έναν Ινδιάνο που ξέφυγε και που τελικά δεν είναι άλλος από τον «αδελφό του». Ο σκύλος, που ο αρχηγός της φυλής τού είχε δώσει το όνομα «Πιστός», θα τον αναγνωρίσει και θα οδηγήσει προς άλλη κατεύθυνση τους διώκτες.