Ένα ιδιόμορφο ως προς τη θεατρική φόρμα έργο που αξιοποιεί το μοντέλο της επιθεώρησης (χωρίς να παρασύρει το έργο στον επικαιρικό χαρακτήρα). Ρόλο αφηγητή έχουν ο (δυτικός) Τροβαδούρος, που περιγράφει τα πολιτικά γεγονότα όπως καταγράφονται στα επίσημα ιστορικά συγγράμματα και ο κύπριος Ποιητάρης, που αφηγείται την ιστορία από τη σκοπιά του λαού. Το έργο επιχειρεί να γελοιοποιήσει τα παιχνίδια της εξουσίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης στο όνομα υψηλών δήθεν σκοπών, όπως οι σταυροφορίες.
Η διάθεση είναι σατιρική. Το κείμενο, άλλοτε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο και άλλοτε πεζό, διανθίζεται από τραγούδια, πάνω σε μελωδίες από την κυπριακή λαϊκή παράδοση. Ο δεκαπεντασύλλαβος της αφήγησης και των διαλόγων εναλλάσσεται με στίχους που το μέτρο τους ανταποκρίνεται στην εκάστοτε οικεία μελωδία, πάνω στην οποία βασίζεται το εμβόλιμο τραγούδι. Χιουμοριστικές ή πικρές νύξεις για τη σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα διανθίζουν το έργο.
Τα πρόσωπα του έργου είναι συνολικά γύρω στα πενήντα: βασιλιάδες, βασίλισσες, αυλικοί, σταυροφόροι, ιππότες, άρχοντες, έμποροι, εκκλησιαστικοί ηγέτες κλπ. Ο συγγραφέας προτείνει ένα σχέδιο διανομής των ρόλων, ώστε το έργο να μπορεί να παιχτεί από δέκα έως έντεκα ηθοποιούς, με τρόπο ώστε ο ίδιος ηθοποιός να παίζει αντίστοιχους ρόλους, π.χ. όλους τους βασιλιάδες «ώστε να φαίνεται με τη μη αλλαγή του ηθοποιού ότι οι διάφοροι κατακτητές ουσιαστικά δεν αλλάζουν», όπως σημειώνει στις εισαγωγικές σκηνικές οδηγίες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΕντάξει