Η ηρωίδα του έργου, η μεσόκοπη μικροαστή Γωγώ, πέφτει θύμα ενός τροχαίου δυστυχήματος κάπου σε έναν γκρεμό στην παραλιακή λεωφόρο της Αθήνας δίπλα στη θάλασσα. Το αυτοκίνητο γίνεται σωρός απο διαλυμένα σίδερα κι αυτή απομένει εκεί, εγκλωβισμένη, βυθισμένη στα συντρίμμια μέχρι τη μέση, περιμένοντας κάποια βοήθεια να περάσει γιατι το κινητό της εχει καταστραφεί. Μοναδική της συντροφιά το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου που λειτουργεί ακόμα. Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός και ο σύγχρονος φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος, μέσω του ραδιοφώνου, συμπάσχουν στο δράμα της. Η εμφάνιση μιας κουκουβάγιας, ως σύμβολο σοφίας, γίνεται η αφορμή να εμφανιστεί το γελοίο του δράματος μέσα στον παραληρηματικό λόγο που φανερώνει την ύστατη μοίρα Το έργο, εμπνευσμένο από τις Ευτυχισμένες Ημέρες του Σάμιουελ Μπέκετ, σατιρίζει και αναδεικνύει το στοιχείο του ψυχικού εγκλωβισμού του ανθρώπου, τη μοναξιά, τον αποκλεισμό και την απελπισία. Η «πολυτέλεια» του ψυχιάτρου, η κατάθλιψη ως πάθηση των σύγχρονων κοινωνιών και η έλλειψη επικοινωνίας σ’ έναν κόσμο που συνεχώς εγκλωβίζει αμέτρητους ανθρώπους όπως η ηρωίδα του έργου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΕντάξει