Ο γνωστός ήρωας της ελληνικής επανάστασης Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και υπέστη το φρικτό βασανιστήριο του ανασκολοπισμού, σωζόμενος από έναν από μηχανής Θεό λίγο πριν πεθάνει, επιστρέφει με μία μηχανή του χρόνου στην Αθήνα του 2012, παρέα με την γυναίκα του την Κρουστάλλω και ανοίγει ψησταριά στο κέντρο της Αθήνας. Ο έμπιστος υπάλληλός του, ο Μοχάμεντ, ένας Κούρδος, έχει κρυφό δεσμό με την Κρουστάλλω και αποκαλύπτεται ότι το παιδί που περιμένει η γυναίκα είναι του Μοχάμεντ και όχι του Διάκου.
Το έργο είναι όλο γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο, έναν πολύ οικείο γλωσσικό ρυθμό για τους Έλληνες, ο οποίος αμέσως παραπέμπει στην παράδοση και στην αθωότητα μιας εποχής με αξίες και ιδανικά. Φορώντας πάνω σε αυτόν τον παραδοσιακό ρυθμό, μία σύγχρονη γλώσσα, το έργο μιλάει για την κατάρρευση των αξιών, για το φασισμό και για την έλλειψη ηρωισμού στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Ο σημερινός Διάκος είναι βολεμένος, δεν έχει πού να πιστέψει, δεν έχει κανέναν λόγο πια να πολεμήσει. Κακοποιεί την γυναίκα του, ζηλεύει, είναι ρατσιστής και ταυτόχρονα παλεύει να κρατηθεί από τον ρόλο του ήρωα που ερήμην του, του φορέθηκε. Στο τέλος του έργου, η γυναίκα παλεύει μόνη της να γεννήσει, ενώ οι δύο άντρες έχουν ξαναρχίσει τον πόλεμο. Όλοι είναι μόνοι. Ο Κούρδος, κατατρεγμένος και άπατρις, χωρίς χαρτιά, παλεύει να ενταχθεί και εντέλει εγκαταλείπεται από την Κρουστάλλω και δέχεται όλον τον ρατσισμό της κοινωνίας. Ο Διάκος συρρικνώνεται σε ένα ανήμπορο ανθρωπάκι και μην μπορώντας να κρατηθεί από καμία ιδέα ή πίστη, διαπράττει φόνο και η Κρουστάλλω, ως γυναικεία φύση, ως μήτρα προσπαθεί να αποτρέψει το παιδί της από το να γεννηθεί μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό. Πολιτική απορρήτουΕντάξει