Κάποια χώρα ζει σχεδόν μισό αιώνα σε έναν διαρκή εμφύλιο πόλεμο. Ο Απόμαχος βρίσκεται κλινήρης σε μονόκλινο βομβαρδισμένου ξενοδοχείου που έχει επιτάξει ο στρατός ως ξενώνα αναπήρων πολέμου. Ακούει κλασική μουσική στο πικάπ αλλά ο δίσκος είναι χαλασμένος, η βελόνα «κολλάει» και η μελωδία παίζει σε λούπα. Από το διπλανό δωμάτιο ο Αξιωματικός ενοχλείται, χτυπάει τον τοίχο και απαιτεί από τον Απόμαχο να αφαιρέσει τον δίσκο. Η μουσική δεν σταματάει, οπότε ο Αξιωματικός εισβάλλει στο υπνοδωμάτιο. Καταφέρεται σκαιά ενάντια στον Απόμαχο, τον σαρκάζει για την κατάστασή του και τον απειλεί.

Η Eθελόντρια, φροντίζει τρυφερά τον Απόμαχο στο αναπηρικό καροτσάκι ενώ του αφηγείται όμορφες ιστορίες από τη ζωή της. Θα ήθελε να γίνει ιστορικός και να συλλέγει μόνο όμορφες αφηγήσεις, δηλώνει.
Ο Απόμαχος με δεμένα τα μάτια αφηγείται παραληρηματικά τη ζωή του σε μία συνθήκη ανάκρισης. Είναι ο τελευταίος επιζών από “τα γεγονότα στα Άλογα”, για τα οποία όλοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια, άλλοι τα βλέπουν σα λύση και άλλοι ως θηριωδία.

Η Γυναίκα βρίσκει τον Απόμαχο με δεμένα μάτια να έχει πια αποκοιμηθεί, τον ξυπνάει, τον ρωτάει τι έχει συμβεί και της αποκαλύπτει πτυχές της ιστορίας από τα Άλογα.
Ο Αξιωματικός εγκαλεί τον Απόμαχο ότι πρόδωσε κρατικά μυστικά σε μία πράκτορα, αποκαλύπτει πως ο λιμός και η ανθρωποφαγία στα Άλογα υπήρξαν ως αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου. Χτυπάει το τηλέφωνό του, μαθαίνει πως οι αντίπαλοι έχουν απαγάγει τα παιδιά του, τα έχουν βιάσει και ετοιμάζονται να τα κανιβαλίσουν. Ο Αξιωματικός ορμάει έξω αναζητώντας τα.

Ο Απόμαχος μόνος, ακούγεται έξω μια ψιλή βροχή, από τα μεγάφωνα ένα πατριωτικό ποίημα, μουσική από τον χαλασμένο δίσκο, «κολλάει» η βελόνα, η μελωδία σε λούπα.Και τότε συμβαίνει κάτι απρόσμενο…