Το έργο βασισμένο σε μια πολύχρονη έρευνα της συγγραφέα για τον άγνωστο μέχρι τότε ζωγράφο Κώστα Στάθη. Είναι γραμμένο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο σε κυπριακή διάλεκτο. Τιμήθηκε με Έπαινο από τον ΘΟΚ το 2005. 

Το έργο εκτυλίσσεται στο παζάρι της παλιάς Λευκωσίας στις δεκαετίες του ‘20, ’30 και ‘40 όταν Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι και Αρμένηδες συζούσαν αρμονικά, κάτω από την Αγγλική διοίκηση. Όλες τις κοινότητες τις ενώνει ο αγώνας για επιβίωση αλλά και οι φιλίες που δημιουργούνται μεταξύ τους σε χρόνους δύσκολους.

Πρωταγωνιστής είναι ο Αντρόνικος που μέσα από τη δική του ζωή θα περάσουν όλα τα ιστορικοπολιτικοκοινωνικά γεγονότα σταθμοί της εποχής, όπως η ανακήρυξη της Κύπρου ως αποικία του στέμματος το 1925, τα Οκτωβριανά το 1931, η δημιουργία των κομμάτων και των συντεχνιών, ο διχασμός του λαού για αυτοδιάθεση ή ένωση,  το κάψιμο του Κυβερνείου.  Η φτώχια, η τοκογλυφία,  οι δυσβάστακτοι φόροι που επιβάλλει η Αγγλοκρατία συνυφαίνονται με τις ζωές των ανθρώπων της Χώρας, δημιουργώντας έτσι παράλληλες μικρές ιστορίες μέσα στο έργο, και γύρω από τον κεντρικό ήρωα.

Πολλές σκηνές διαδραματίζονται  στο ορεινό  χωριό του ζωγράφου Αντρόνικου όταν ήταν μαθητής του δημοτικού σχολείου. Στη συνέχεια τον βλέπουμε στη Λευκωσία στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και κατόπιν στην Αθήνα όπου σπουδάζει ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών.