Αν ο μυθικός Οιδίπους οφείλει το όνομά του στα πρησμένα πόδια του (οίδί-πους) καθώς ο ίδιος ο πατέρας του τον σημαδεύει ως βρέφος για να τον οδηγήσει στον θάνατο, ο Οιδίνους του εν λόγω έργου είναι αυτό που έχει ένα ανεξέλεγκτα πρησμένο μυαλό (οιδί-νους).

Το δράμα (το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σε πρώτο βαθμό ένα αστικό δράμα δωματίου) ξεκινάει ένα πρωί όπου ένα ζευγάρι φιλολόγων ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 18α γενέθλια του γιου τους. Ωστόσο μια σειρά  αλλόκοτων λεπτομερειών αποκαλύπτουν μια φριχτή πραγματικότητα: πως ο γιος του ζευγαριού έχει πεθάνει ως βρέφος και πως ο «ενηλικιωμένος γιος» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα role game του πατέρα – ένας ρόλος που κρατάει επί δεκαοχτώ χρόνια.

Πολύ σύντομα αποκαλύπτεται πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, πως ο νοερός «γιος» έχει «ενσαρκωθεί», και θα διεκδικήσει τα τραγικά όπλα της ανθρωπινότητας του: τον φόνο του πατέρα, την (επαν)ένωση με την μητέρα, την ανθρώπινη τραγωδία.

Ένα εφιαλτικό ψυχολογικό θρίλερ όπου ο Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή συναντάει το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπι.