Το κίτρινο σκυλί, 2009

1 γυναίκα

Μισέλ Φάις

Με αφορμή την επίθεση με καυστικό οξύ κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα (Δεκέμβριος 2008) γεννήθηκε η θεατρική της αντανάκλαση Ρούσκα Ρούσεβα. Ένα πολυφωνικό παραμιλητό σ’ έναν σταθμό της Αθήνας. 

Η «πρώην αρχαιολόγος, πρώην παντρεμένη, πρώην λυπημένη, κόκκινη καθαρίστρια για τη μαύρη εργοδοσία, για τους μαύρους επόπτες»―όπως αυτοσυστήνεται η ηρωίδα στο «Κίτρινο σκυλί»―δεν μιλάει ούτε ελληνικά, ούτε βουλγαρικά, μιλάει τη γλώσσα των μεγάλων χειρονομιών και ουτοπικών αισθημάτων, αφουγκράζεται τη σιωπή των μικρών πραγμάτων.

Η Ρούσκα Ρούσεβα είναι ένα διαρκές σταυροδρόμι  φωνών. Λειτουργεί ως αγωγός φωνών. Φτάνει στον εαυτό της μέσων των άλλων, μέσω του βουερού πλήθους και του σιδερένιου βηματισμού της Ιστορίας.  Ένα «πρόσωπο δημόσιας αγάπης» που αντιμετωπίζει μετωπικά τον χρόνο του εαυτού και τον χρόνο της εργασίας. Εξού και διεκδικεί έναν κόσμο αγάπης  ταυτόχρονα μέσα από την πολιτική του ανυπεράσπιστου εαυτού και τη μεταφυσική του μη περαιτέρω εαυτού.

Το κίτρινο φως, που σε στιγμές, πέφτει στη σκηνή και τεμαχίζει την αφήγησή της, είναι το αίσθημα του υπεράριθμου, του παραπεταμένου, του λιθοβολημένου που εφορμά, που ξεχύνεται στην σκηνική ροή και αντανακλά τη δυστοπική πραγματικότητα γύρω μας.

ΣΥΝΟΨΕΙΣ

Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου, 1995

3 άντρες―3 γυναίκες [Ελάχιστος αριθμός ηθοποιών: 2 άντρες―3 γυναίκες]

Αντρόγυνα, 2003

1 άντρας και 1 γυναίκα (σε βίντεο)

Η πόλη στα γόνατα, 2006

3 άντρες―2 γυναίκες.

Ελληνική αϋπνία, 2006

2 γυναίκες―1 άντρας

Πουπουλένιο τίποτα, 2011

2 γυναίκες―1 άντρας

Κάποιος να τους πονέσει, 2012

2 άντρες―1 γυναίκα

La petite mort, 2014

3 γυναίκες (25, 35, 45 χρονών)

Το παγκάκι του κανένα, 2014

2 άντρες και 1 γυναίκα (ακούγεται μόνο η φωνή της)

ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ

Η σκηνική περιπέτεια ενός βλέμματος

Ο Μισέλ Φάις, από την Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου (1994) μέχρι και τα Κτ...