Μια κοπέλα κατώτερης κοινωνικής τάξης βιάζεται και ό,τι ακολουθεί  είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Η υποκριτική αντιμετώπιση του περίγυρου οδηγεί τα πράγματα στη  συμβιβαστική  λύση του γάμου της κοπέλας με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση της. Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της. Ο σκηνικός χώρος της δραματικής αφήγησης είναι η αίθουσα του δικαστηρίου. Εδώ αναπτύσσονται τα δρώμενα, μετά τον βιασμό. Σε πρώτο πλάνο η ίδια η κοπέλα, τυλιγμένη στις γάζες και καθήμενη σε μια γυναικολογική καρέκλα, αναδεικνύεται σε ένα τραγικό σύμβολο αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό. Τα δρώντα πρόσωπα είναι και οι αφηγητές της ιστορίας (οικογένεια, μάρτυρες, δικαστές).