Αντίο στον Πάρη Τακόπουλο

  •  Δημοσιεύτηκε στις: 05/05/2020

Με ένα τριαντάφυλλο - σαν αυτά που φορούσε πάντοτε στο πέτο του - αποχαιρετούμε σήμερα έναν σημαντικό άνθρωπο του ελληνικού θεάτρου, τον Πάρη Τακόπουλο. Άνθρωπος ευγενής, συγγραφέας αντισυμβατικός, με βαθιά γνώση και αγάπη για τη γλώσσα, που κατάφερνε με ένα εντελώς προσωπικό, ιδιαίτερο  στυλ να γεφυρώνει την παράδοση με την πρωτοπορία και τη ρηχότητα της ζωής με τη μεταφυσική της διάσταση. Πάντοτε με το χαμόγελο και με ασυγκράτητο χιούμορ.

«Αν μπορούσα να αυτοσυστηθώ θα με αποκαλούσα, ο Πάρις Τακόπουλος, o μαθητής,  μέσω του δασκάλου μου και φίλου Eddie Duckworth, του Σαίξπηρ, του T.S.Eliot, του Samuel Beckett, και του James Joyce. Για να με αναγνωρίζετε φορώ στο πέτο μου ένα τριαντάφυλλο, το οποίο και ανανεώνω καθημερινά, μετά από την πτώση της Χούντας.» έλεγε ο ίδιος στην προσωπική του σελίδα μιλώντας για τον εαυτό του και δίνοντας το στίγμα του. 

 Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα ημέρα Τρίτη 5 Μαῒου 2020 και ώρα 12μ.μ. στο Α’ Κοιμητήριο Αθηνών, στον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων, κάτω από πολύ αυστηρά μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Αντί στεφάνων όποιος το επιθυμεί μπορεί να κάνει δωρεά στο Σπίτι του Ηθοποιού,  όπου ο εκλιπών επιθυμούσε να δωρίσει την βιβλιοθήκη του.

Σπίτι του Ηθοποιού λογ. ALPHA BANK : IBAN GR 45 0140 2280 2280 0200 2002 719 με την δικαιολογία το όνομα Πάρις Τακόπουλος.

 

 

Ο Πάρις Τακόπουλος γεννήθηκε το 1930, από πατέρα Κωνσταντινοπολίτη και μητέρα Αραχωβίτισσα από τις Καρυές της Λακωνίας. Τελείωσε το Δημοτικό στη Σχολή Τυχοπούλου και συνέχισε τις σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων. Εκεί χάρις στον Φρερ Προσπέρ κι ιδιαίτερα τον Φρερ Νταμασέν έμαθε ν’ αποστηθίζει Ρασίν, Κορνέιγ αλλά και Μολιέρο.

Από το 1946 φοίτησε στη μεγάλη του αγγλικού γένους σχολή, φιλίας και ποιήσεως, του Eddie Duckworth, στην οποία παρέμεινε επί πενήντα πέντε χρόνια έως την ημέρα του θανάτου του Eddie, που τον εμύησε, όχι μόνο στον Σαίξπηρ και τον T.S. Eliot, αλλά και στη σύγχρονη τζαζ και ζωγραφική.

Το 1948 μετέβη για ένα χρόνο στο Λονδίνο από όπου έστελνε καλλιτεχνικές ανταποκρίσεις με το ψευδώνυμο Π.Ο.Τ. στην Ελληνική Δημιουργία του Σπύρου Μελά. Το 1950 μπήκε στην τότε θηλυκή Ανωτάτη Σχολή Πάντειο που την τελείωσε χωρίς να την «βγάλει» καθώς προείχε γι’ αυτόν η συγγραφή του πρώτου μυθιστορήματός του  «Κλεινόν Άστυ».

Διετέλεσε (1966-1967) γενικός γραμματεύς των Νέων Ελληνικών, των Ηρακλή και Ρένου Αποστολίδη, όπου κρατού­σε και την κριτική στήλη θεάτρου. Το 1974, μετά την επανέκδοση της Καθημερινής, του ανετέθη η διεύθυνση των καλλιτεχνικών σελίδων της όπου έγραφε και την καλλιτεχνική αρθρογραφία.

Κατά την περίοδο εκείνη και μέχρι σήμερα, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης. Από το 1974  κράτησε τη θέση του κριτικού θεάτρου στα «Πολιτικά Θέματα» του Κώστα Κύρκου. Εκεί έγραψε τα πρώτα έτη και τα «Αντιακαδημαϊκά» του, με την υπογραφή «Λέων». Όταν τα «Πολιτικά Θέματα» του Κύρκου επωλήθησαν συνέχισε την κριτική συνεργασία του με τον πατέρα και τον υιό Κύρκο στο νέο πολιτικό περιοδικό τους, την «Ηλιαία». 

Το 1992 ίδρυσε, μαζί με τον Βασίλη Παπαβασιλείου, τον Μέντη Μποσταντζόγλου, τον Γιώργο Διαλεγμένο, τον Δημήτρη Μυταρά και τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, το «Νέο Θέατρο», με Πρόεδρο τον τε­λευταίο, και Διευθύνοντα Σύμβουλο τον εαυτό του. Σκοπός αυτού του Θεά­τρου ήταν η προώθηση του ελληνικού λόγου και παντός νέου στο θέατρο απ’ όλη την Ελλάδα. Η δουλειά του Νέου Θεάτρου και των συνεργατών του πα­ρουσιάστηκε επί δύο χρόνια στο Θέατρο Κολλεγίου, στο Αμερικανικό Κολλέγιο απ’ όπου ξεκίνησε την προσπάθεια και τους αγώνες του και ο Κάρολος Κουν.

Από το 1974 γνωρίστηκε με τον Hugh Greene  και τον αδελφό του Graham Greene, και παραμένει μέχρι το τέλος της ζωής τους αδελφικός τους φίλος. 

Το 2000 γνωρίζεται με τον Χάρολντ Πίντερ και συνεργάζεται μαζί του σε ένα κοινό τους μέτωπο.

Το 2002 αρχίζει να γράφει τον τρίτο απόκρυφο τόμο της Κενής Διαθήκης του.

Τα Θεατρικά του έργα έχουν δημοσιευτεί σε δύο ογκώδεις τόμους από τα Ελληνικά Γράμματα το 2002, στη σειρά «Τα Θεατρικά» του Δημήτρη Τσατσούλη. Τα δε Κριτικά και Αντικριτικά του σε τέσσερις τόμους από τις εκδόσεις Ποταμός. 

Το δε 2010 ο Ποταμός πάλι εξέδωσε «Τα Ποιητικά, 2010-1950».

Τα υπόλοιπα είναι χωρίς σιωπή, πολλοί νέοι τόμοι τους οποίους εξακολουθεί και επεξεργάζεται, και κυρίως τον τρίτο τόμο της Κενής Διαθήκης του τζοϋσικού του μυθιστορήματος που είχε πρωτοδημοσιευτεί τον Δεκέμβριο του 1974 από τις εκδόσεις Δαίδαλος του Γιώργου Γκίκα και επανεκδόθηκε σε έναν τόμο μαζί με τον δεύτερο τόμο της, την «Απορία προς τα Έθνη» από τις εκδόσεις Καλλιγράφος. 

https://www.paristacopoulos.gr